De Arbeiders Partij van Koerdistan is opgeheven. Dat is wat de partij op haar congres in mei heeft bepaald. De PKK vocht eerst voor een socialistisch Koerdistan en later alleen nog voor autonomie binnen Turkije. Helaas is met hun ontbinding geen oplossing gekomen voor de onderdrukking van de Koerden. De Turkse dictatuur verwelkomt de opheffing van de PKK. Dictator Recep Tayyip Erdoğan is natuurlijk blij dat de guerrilla groep straks geen gewapend verzet zal plegen. Wij revolutionair socialisten hebben de guerrilla strijd van de PKK altijd afgewezen. Met slechts 7.000 gewapende mannen en vrouwen was de organisatie eigenlijk geen echte bedreiging voor de Turkse dictatuur.
Wat was de PKK?
De Arbeiders Partij van Koerdistan (Partiya Karkerên Kurdistanê) werd opgericht in 1978. Ze begon een guerrilla strijd tegen de Turkse dictatuur in 1984. Bij het conflict tussen de staat en de PKK zijn ongeveer 40.000 personen gestorven. De Turkse Republiek geeft de PKK de schuld hiervan, maar het was juist de wreedheid van de staat die voor zoveel doden zorgden. Turkije is altijd een nationalistische dictatuur geweest, die iedereen dwingt om zich Turks te gedragen. Koerden zijn een Iranees volk, met een eigen taal en cultuur. De intolerante Turkse staat weigerde echter de Koerden democratische rechten te geven. Elke Koerd moest zich Turks gedragen, wie dat niet deed werd gestraft. De PKK was het antwoord op dit etnische nationalisme, dat vanuit Ankara op de Koerden werd afgedwongen.
Vanaf 1984 begonnen PKK strijders de instituten van de Turkse Republiek aan te vallen, met name soldaten en politie waren hun doelwit. Ook Koerden die de kant van Ankara kozen werden als ”volksvijanden” aangevallen. Abdullah Öcalan is de absolute leider van de PKK. Hij wordt vereerd omdat hij sinds 1999 vast zit in Turkije. Er is een persoonlijkheidscultus rond Abdullah Öcalan opgebouwd, die ook terug te vinden is in de Democratische Autonome Administratie van Noord Oost Syrië.
Wat komt na de PKK?
Op 12 mei heeft de Arbeiders Partij van Koerdistan zich opgeheven. Volgens Abdullah Öcalan moet men met democratische middelen nu vechten voor autonomie voor de Koerden. Probleem is dat democratische rechten niet bestaan in Turkije. Het regime van Recep Tayyip Erdoğan is dictatoriaal. Hij werkt samen met extreemrechts, die zitten in de Turkse regering. Critici van het Turkse nationalisme worden geïntimideerd en velen zitten in de cel. Erdogan heeft de burgemeester van Istanboel; Ekrem Imamoglu, in de gevangenis geworpen. Andere politieke gevangenen zijn; Osman Kavala, Mucella Yapici, Cigdem Mater, Hakan Altinay, Mine Ozerden, Yigit Ali Ekmekci, Tayfun Kahraman, Selahattin Demirtas en Figen Yuksekdag. Er wordt geschat dat 350.000 mensen in de cel zitten vanwege hun politieke overtuigingen in Turkije.
Abdullah Öcalan heeft misschien ingezien dat de guerrilla strijd mislukt is, maar de PKK was meer dan alleen een militante organisatie. Het was een nationale bevrijdingspartij die nu helaas gecapituleerd heeft. Het is net alsof het ANC van Nelson Mandela de strijd tegen Apartheid in 1975 zou hebben opgegeven. Öcalan zit nog steeds gevangen en het is onwaarschijnlijk dat Ankara hem vrij zal laten. Ook zegt de opheffing van de PKK niets over de andere takken van de partij in landen zoals Syrië en Iran.
Socialisme is het enigste alternatief
Wij zeggen dat de Arbeiders Partij van Koerdistan zich niet had moeten opheffen. Ze hadden beter zich kunnen omvormen tot een ondergrondse politieke partij die zich baseert op de klassen strijd. Want alleen de werkende klasse is in staat om de dictatuur van Erdogan en extreemrechts in Turkije omver te werpen. Er is veel woede en afkeer. Turkse werkenden zijn de dictatuur zat, alleen er is geen revolutionaire partij die Turken, Koerden en anderen kan verenigen op een socialistisch programma. Daarnaast zal de Turkse overheid elke linkse activist arresteren die zich solidair uitspreekt met de Koerden. Alle pogingen om via democratische middelen voor verandering te zorgen zijn door het Erdogan regime tegengewerkt, met steun van de extreemrechtse: Nationalistische Bewegingspartij (Milliyetçi Hareket Partisi).
Daarom pleiten wij voor klassen strijd en de opbouw van een revolutionaire partij, die het Erdogan regime en het Turkse kapitalisme omver werpt. Dit zal niet makkelijk zijn omdat Turkije een dictatuur is. Kritiek op de nationalistische staat en diens leider is zo goed als verboden. Oppositie partijen zoals de Republikeinse Volkspartij (Cumhuriyet Halk Partisi) maken geen enkele kans om via (de oneerlijke) verkiezingen aan de macht te komen. Strijd, solidariteit en socialisme zijn daarom nodig.
Wij staan voor:
- De ontmanteling van de huidige nationalistische Turkse Republiek
- Vrijlating van alle PKK leiders inclusief Abdullah Öcalan
- Vrijlating van alle Turkse politieke gevangenen zoals Ekrem Imamoglu en Selahattin Demirtas
- Arrestatie van Recep Tayyip Erdoğan voor machtsmisbruik en dictatoriaal beleid
- Ontbinding van de Partij voor ”Rechtvaardigheid en Ontwikkeling” en de Nationalistische Bewegingspartij wegens schending van de mensenrechten
- Democratische rechten voor Koerden, Armeniërs en alle andere minderheden
- Terugtrekking van alle Turkse soldaten uit Noord Syrië
- Open alle boeken, ontmasker de zelfverrijking van Erdogan en zijn Partij voor ”Rechtvaardigheid en Ontwikkeling”
- Nationalisatie van de productie middelen onder democratische controle van de werkende klasse
- Voor een Turkse Socialistische Federale Republiek, als onderdeel van een vrijwillige socialistische federatie van het midden oosten.
