Nederland is nummer drie in de Europese Corona Champions League, na Tsjechië en België. In de Nederlandse burgerlijke cultuur is er een bijna onbedwingbare neiging om met een vinger naar schuldige(n) te wijzen, het is de regering, het zijn de carnavalvierders en de wintersporters, de vakantiegangers, de feestende jongeren… Soms lijkt het wel of elke vorm van plezier met een hamer moet worden platgeslagen. Het gaat dan allang niet meer over het virus maar over geloof. Geloofsstrijd gaat ons niet verder helpen. Arbeidersstrijd is nodig! Wij moeten ons onafhankelijk maken van de falende overheid.
Artikel door Pieter Brans, Amsterdam
De feiten zijn helaas dat de gunstige positie die in juni was bereikt , verloren is gegaan, dat het testen, traceren en isoleren na 7 maanden nog steeds nergens naar lijkt en dat het kabinet bij deze tweede golf te laat heeft ingegrepen. Het kapitalisme is anno 2020 aangewezen op een methode uit de Middeleeuwen om de pandemie te bestrijden.
Een vaccin zal de situatie hopelijk verbeteren. Bij het ontwikkeling van een vaccin laat het kapitalisme zijn slechtste kansen zien: vlijmscherpe competitie, de risico’s worden afgewenteld op de overheid. Bij de productie is het: vooraf betalen, maar geen garanties. Nederland behoort tot de rijkere landen in de wereld, maar als de discussie over en de distributie van de mondkapjes en het moeizame testbeleid de maatstaf zijn, gaat er nog een hoop mis bij de uitrol van en een vaccin. Duidelijk is: ook vaccins bieden niet meteen een oplossing.
De falende aanpak en de pakketten maatregelen die snel op elkaar volgen zijn vooral gericht op ons sociaal leven (van cafébezoek over het afspreken met mensen tot sporten). Dat ondermijnt het draagvlak. Maatregelen zijn het meest efficiënt als ze breed gedragen worden. Alleen: wie gelooft die autoriteiten nog? De geloofwaardigheid is er niet groter op geworden door het nieuws dat Z.M. de Koning op het moment dat het land in een gevaarlijke toestand verkeert, op kosten van de belastingbetaler met het regeringsvliegtuig vertrok voor een vakantie in Griekenland. De verbijstering hierover was groot genoeg om de koninklijke familie per direct te laten omkeren.
Is er een communicatieprobleem, zoals de ‘mediadeskundigen zeggen? Voor de gewone bevolking zijn sociaal leven en gezondheid geen kwesties van marketing. Het zijn dagelijkse zorgen, met veel ongelijkheid, verhevigd door de de gezondheidscrisis. Het enige wat mensen vandaag echt overtuigt om een zekere graad van corona-discipline aan de dag te leggen, is de terechte angst voor het virus zelf. Bij de huidige verspreidingsgraad heeft iedereen er mee te maken.
Het werk en de scholen moeten doorgaan. Voor kantoorwerkers en hoger opgeleiden is er de relatieve veiligheid van het thuiswerken, voor de anderen is er de gewone werkplek, de bouwplaats, de straat, de fabriek, de zaak. De behoefte van kinderen en jongeren aan onderwijs en sociaal contact wordt gebruikt om er vooral voor te zorgen dat de ouders de handen vrij hebben om te werken. Economische belangen blijven centraal staan. Op scholen ontstaan her en der ontoelaatbare situaties. Ook in scholen zou niet de overheid, maar comités van onderwijsgevers, ouders en leerlingen moeten beslissen over al dan niet open blijven.
Het is daarom van enorm belang dat de arbeidersbeweging de kwestie van veiligheid en gezondheid op het werk massaal oppakt. Veiligheid en gezondheid op het werk kunnen kwesties zijn van leven en dood: te belangrijk om over te laten aan de overheid en de werkgevers en al helemaal niet aan werkgevers die willen dat iedereen op het werk verschijnt, snotterend of niet. Comités van werknemers moeten deze naar zich toe trekken: alleen zij kunnen bepalen wat er nodig is om veilig en in gezondheid te kunnen werken. Vakbonden en ondernemingsraden kunnen daar een rol bij spelen, maar meer is nodig om dat te garanderen.
Rutte leidt al tien jaar regeringen. De eerste uitbraak van het virus was te voorzien. Sinds SARS in 2003 zat het er aan te komen. Niets aan gedaan. En zeven maanden na de uitbraak is het kabinet weer overvallen door de tweede golf. Het zorgpersoneel staat nog te wankelen van de eerste golf. Door jarenlange bezuinigingen loopt de zorgsector op zijn tandvlees. De markt heeft nergens gezorgd voor beschermingsmiddelen, voorzieningen of vaccins.
Het is niet anders. De aanpak van de traditionele politici faalt overal en omdat het kapitalistische systeem tekort schiet. Hoog tijd voor een ander systeem, dat wel uit gaat van de noden en behoeften van de meerderheid van de bevolking en zich daartoe op planmatige wijze organiseert. Om te beginnen bij de veiligheid en gezondheid op het werk.
