Baudet (foto vanop Wikimedia Commons)
Laten we beginnen met de nuchtere constatering dat de gewone arbeiders (m/v, met welke achtergrond dan ook) met de verkiezingsuitslag van de Provinciale Statenverkiezingen 2019 niet geholpen zijn, integendeel. De regeringscoalitie heeft zetels verloren, maar het kabinet kan nog steeds proberen zijn beleid door te duwen via steun van PvdA of Groen Links. Hoewel deze partijen vaak links genoemd worden, hebben ze bewezen onbetrouwbaar te zijn in het opkomen voor de belangen van gewone werkenden en jongeren.
FvD is de grootste geworden en dat betekent zij de komende periode de politieke agenda zullen proberen te beperken tot migratie, verzet tegen klimaatmaatregelen en verzet tegen de EU vanuit een populistisch rechts-nationalistisch standpunt. Pensioenen, arbeidsvoorwaarden, de belangen van vrouwen, onderwijs en het klimaat zijn deze maand door grote demonstraties, stakingen en bewegingen juist weer met succes op de politieke agenda geplaatst. Ook wat dat betreft is de overwinning van FvD slecht nieuws.
Het klimaat staat nu zo hoog op de agenda dat het door welke beweging dan ook moeilijk af te halen is. Maar dat wil FvD oplossen door alle maatregelen op dat terrein te blokkeren. Veel gewone arbeiders vrezen terecht dat het kabinet de rekening voor klimaatmaatregelen bij hen neer zal leggen. Maar de “oplossing” van FvD is niet om de grote bedrijven aan te pakken die de grote vervuilers zijn, maar klimaatverandering gewoon te ontkennen.
Vrouwen hebben volgens de partijleider overigens minder ambitie en minder neiging om te excelleren en meer “aandacht voor familieachtige dingen en zo” (interview met Quote). Vrouwen, aldus Baudet, willen overmand worden… aldus deze man in een artikel in 2014. Trump is er in vergelijking nog bescheiden bij…
De overwinning van FvD lijkt op de successen van de LPF en Fortuyn in 2002. De basis daarvan was en is een enorme ontevredenheid over de bestaande maatschappij en de bestaande politiek. Bij gebrek aan een brede arbeiderspartij slagen partijen als de LPF, de PVV en FvD er keer op keer in om die ontevredenheid aan te boren en af te leiden in de richting van rechts en racistisch gedachtengoed.
Racistische ideeën, vreemdelingenhaat, zogenaamde religieuze tegenstellingen worden met succes ingezet om de aandacht af te leiden van de zaken waar het werkelijk om gaat: lonen, economisch toekomstperspectief, pensioenen, zorg, onderwijs, woningnood, klimaat en sociale zekerheid. Bij een thema als seksueel geweld en intimidatie tegenover vrouwen, wordt gedaan alsof dit alleen in “andere” culturen voorkomt…
Dankzij de langdurige aanwezigheid van nieuwe rechtse partijen in de Nederlandse politiek is dit gedachtengoed in de samenleving helaas breed aanwezig. Traditionele rechtse partijen stonden klaar om dit gedachtengoed met wat verdunning over te nemen trouwens. Er is echter één groot probleem met dit gedachtengoed, al dan niet via sluipwegen nog eens aangevuld met wat strooigoed uit de hoek van het fascisme.
De echte problemen in de samenleving zijn er niet mee op te lossen. Wat hebben de LPF, de PVV en FvD gedaan aan de uitholling van de lonen, de uitkeringen, de pensioenen, de zekerheid op het werk, de woningnood, de klimaatproblemen (luchtvervuiling bijvoorbeeld), seksueel geweld in de samenleving, het uithollen van zorg en onderwijs, de hoge prijzen van openbaar vervoer? Of veiligheid op straat en commercialisering van de media? Of aan iets waar ze het allemaal over eens waren, de EU? Welke uitweg hebben zij daaruit geboden?
In een ander artikel zullen we een diepgaander analyse maken van deze partijen. Maar hier en nu valt te stellen dat waar LPF en PVV de afgelopen jaren faalden, de hoop dat FvD nu eindelijk de beloften van de LPF en Pim Fortuyn gaat inlossen, ijdele hoop is. De ontevredenheid blijft, maar dat Baudet & Hiddema nu plotseling wel beschikken over de ideeën, het programma en de partijorganisatie om “Nederland” vooruit te helpen, wie dat gelooft mag het zeggen… maar werken gaat het niet. Alleen het sausje over deze steeds weer opgediende ouwe aardappelen is nieuw. Een derde kruistocht tegen migratie, het klimaat en de EU, het klinkt allemaal blijkbaar weer verlokkend, maar wij vragen van mensen om eens nuchter na te denken over de vraag of zij echt menen dat een nieuwe kruistocht, na twee eerdere pogingen en bijna twintig jaar, nog wat gaat opleveren…
Een andere kant van deze verkiezingsuitslag: de SP is helaas zo ongeveer gehalveerd. In de SP is er nog veel discussie nodig over de koers in het algemeen en vooral over het migratiebeleid. Opnieuw is de SP niet uit de verf gekomen als alternatief voor het neoliberale kabinetsbeleid. De afgelopen jaren is in provincies en gemeentes ingezet op meeregeren maar ondanks veel goede initiatieven op het gebied van gezondheidszorg en wonen heeft de huidige koers de SP geen succes gebracht, niettegenstaande het toegenomen verzet tegen het kabinet en de groeiende bewegingen rond klimaat, vrouwenrechten, pensioenen en arbeidsvoorwaarden. De weg vooruit voor de SP ligt in aansluiting op de nieuwe mobilisatie die rond deze kwesties aan het ontstaan zijn.
Voor het eerst sinds tijden waren er in maart grote mobilisaties: de internationale vrouwenmars, de klimaatmars, de scholierenacties voor het klimaat, de nationale onderwijsstaking, landelijke acties in allerlei sectoren, w.o. de politie voor pensioenen, jongerenacties voor het minimum jeugdloon, vakbondsacties rond het in dienst nemen van koeriers en bezorgers. Deze mobilisaties hebben vele tienduizenden mensen in beweging gebracht. Het beste antwoord op de verkiezingsuitslag is om de jongeren, vrouwen en vakbondsleden die in actie zijn gekomen tot gezamenlijke actie te brengen en ze te organiseren.
Er is dringend behoefte aan een arbeiderspartij die doet wat zij belooft en niet al water bij de wijn doet voor de wijn gedronken wordt; de SP moet in die richting veranderen of ze zal irrelevant worden als alternatief. Een brede, democratisch georganiseerde arbeiderspartij is de beste stap vooruit om de eisen op het punt van klimaat, seksuele intimidatie en geweld, huisvesting, pensioenen en arbeidsvoorwaarden te bundelen en te realiseren door middel van acties. Deze rechtvaardige eisen kunnen alleen door brede maatschappelijke mobilisatie worden afgedwongen op een politiek waarin FvD en VVD luidkeels de boventoon voeren.
Om te beginnen roepen wij jongeren en arbeiders op deel tenemen aan de anti-racisme demonstratie van aanstaande zaterdag 23 maart in Amsterdam (14.00 uur, de Dam). Laten we de ontgoocheling die velen voelen over de winst voor het racistische FvD omzetten in actie!
