De kracht van #MeToo en de moed van Christine Blasey Ford, Deborah Ramirez en Julie Swetnick maken dat de aanstelling van Brett Kavanaugh in het Hooggerechtshof, die tot voor kort een vaststaand feit leek, vandaag onzeker is. Kavanaugh stond als rechter in het Hof van Beroep in het district Columbia bekend als door en door reactionair, anti-vrouw, anti-arbeider en verdediger van de belangen van de grote bedrijven. Hij was al de meest onpopulaire kandidaat voor het Hooggerechtshof sinds Robert Bork in 1987. En toen werd bekend dat Blasey Ford hem beschuldigde van seksueel misbruik.
Jammer genoeg moeten Blasey Ford, Ramirez en Swetnick nu een onwaarschijnlijke druk weerstaan en leven met een trauma waarbij ze nationale bekendheid hebben als slachtoffers van seksueel misbruik. Brett Kavanaugh had eigenlijk moeten gedwongen worden om zich terug te trekken omwille van zijn rechtse standpunten en de dreiging dat het arrest Roe v Wade (waarmee abortusrechten erkend zijn) wordt ingetrokken, ook al steunt 64% van de Amerikanen dat arrest (volgens een peiling van Gallup in juli 2018). Als Kavanaugh zich terugtrekt, zal het door de massale woede tegenover seksueel misbruik zijn en niet door het zogenaamde verzet van het establishment van de Democratische Partij.
De zaak-Kavanaugh toont hoe een cultuur die bestaat onder de elite van de private scholen en elitaire kringen van de topuniversiteiten. Het is een vreselijke vrouwonvriendelijke wereld waarin de gewoonte van verkrachting van vrouwen generatie op generatie wordt doorgegeven onder de jongeren van de heersende klasse. Het is een cultuur waarin toekomstige rechters, politici, managers en presidenten in groot worden, een cultuur waarin rijke blanke mannen er een spelletje van maken om vrouwen als een object voor te stellen, te vernederen en lastig te vallen. De opleiding voor de patriarchale opstelling van de heersende klasse gebeurt aan Harvard, Yale en elitescholen zoals Georgetown Prep.
Politiek establishment in crisis
De Republikeinse leiding lijkt niets geleerd te hebben uit de reactie van vrouwen op de geschiedenis van seksueel misbruik door Trump of het schandaal rond Roy Moore. De partijleiding graaft zich in om Kavanaugh te steunen. De Republikeinse senator Chuck Grassley, de voorzitter van het gerechtelijk comité in de Senaat, vroeg de senatoren om het weekend vrij te houden voor vergaderingen. Dit wijst erop dat de Republikeinse leiding in de Senaat zal proberen om zaterdag al tot een stemming in de volledige Senaat te komen.
Er is druk van de rechterzijde om een bijkomende conservatieve rechter aan te stellen voor de tussentijdse verkiezingen in november. Dan kan de Senaat wel eens een Democratische meerderheid krijgen. Bovendien wordt gevreesd dat er nog beschuldigingen tegen Kavanaugh zullen opduiken. De Republikeinen willen de aanstelling er snel doorkrijgen en zijn bereid om de imagoschade als verdedigers van misbruik erbij te nemen.
Met de breed gedragen woede tegenover de aanstelling van Kavanaugh kan geen enkele Democratische senator het zich veroorloven om voor hem te stemmen. Dat zou immers politieke zelfmoord betekenen. Maar we mogen niet vergeten dat dit voor de onthullingen van Christine Blasey Ford allesbehalve verzekerd was. De Democratische leiding weigerde om de senatoren te verplichten om tegen Kavanaugh te stemmen, omdat ze dacht dat een stem tegen hem slecht zou zijn voor de kansen voor Democratische kandidaten in staten waar Trump won. Het ‘verzet’ van de Democraten was beperkt tot enkele scherpere vragen in het gerechtelijk comité van de Senaat, onder meer senator Kamala Harris uit Californië zorgde daarvoor. Deze episode toont de zwakte van de Democratische partij. De terechte woede van miljoenen vrouwen die zich verzetten tegen de aanvaarding van seksueel misbruik door het establishment, maakt dat de Democraten zich nu anders moeten opstellen.
Reactionair beleid van Kavanaugh
Nog voor de beschuldigingen van seksueel misbruik opdoken, was duidelijk dat Kavanaugh een ernstige bedreiging voor vrouwenrechten vormt. Zijn vijandigheid tegenover abortusrechten bleek al toen hij een afwijkend standpunt verdedigde tegen een arrest van het Hof van Beroep van DC dat besloot om een 17-jarige migrant toegang te verlenen tot abortus terwijl ze in een privaat detentiecentrum verbleef. Kavanaugh erkende dat de jonge vrouw recht had op abortus, maar suggereerde een legale oplossing waarmee ze voorbij 20 weken zwangerschap zou gaan. Dat is de absolute limiet voor het recht op abortus in de staat Texas waar ze werd vastgehouden. Trump stelde Kavanaugh onder meer voor omwille van zijn anti-abortusstandpunt en de steun die daarvoor heerst onder de sterk georganiseerde christelijke rechterzijde. De aanstelling van Kavanaugh zou een ernstige bedreiging vormen voor het recht van vrouwen om over hun eigen lichaam te beschikken. Er was dan ook een bredere strijd tegen zijn kandidatuur mogelijk, zelfs voor de beschuldigingen naar buiten kwamen.
De kandidatuur van Kavanaugh moet niet alleen voor vrouwengroepen een alarmsignaal zijn. Kavanaugh schreef ook een afwijkende opinie tegen een arrest van het Hof van Beroep waarmee Seaworld een boete werd opgelegd naar aanleiding van de dood van Dawn Brancheau tijdens een show met een orka. Kavanaugh beweerde dat een trainer van dieren moest gezien worden als een professionele sportman waarbij het inherente risico niet onder de verantwoordelijkheid van de werkgever valt. Er waren ook tal van zaken waarin Kavanaugh zich uitsprak tegen overheidsregels ter bescherming van het milieu. Kavanaugh is een modelrechter voor de grote bedrijven en een bedreiging voor de werkende bevolking.
Vrouwen vechten terug
Afgelopen maandag waren er grote protestacties van voornamelijk vrouwen. Bij een directe actie aan de Senaat in Washington werden meer dan 100 mensen opgepakt. Het protest is uitstekend, maar er zullen grotere en meer militante massa-acties nodig zijn om het politieke establishment op zijn grondvesten te doen daveren en zo de nominatie van Kavanaugh ongedaan te maken. Van de Womens Marches tot de vrouwenstakingen bij McDonald’s uit protest tegen seksueel misbruik, hebben vrouwen al getoond dat ze bereid zijn tot acties tegen misbruik.
Er is een groeiende tegenstelling tussen de actiebereidheid van vrouwen tegen figuren als Kavanaugh en de houding van de Democratische leiding die zo goed als niets doet om een echt verzet te organiseren op straat en op de werkvloer. De Democratische Partij is bang van actieve strijd door werkenden. De aanstelling van Kavanaugh verhinderen is één zaak, maar de Democraten zijn bang dat vrouwen, jongeren en werkenden bij het behalen van een overwinning verder zullen gaan en meer eisen zullen stellen die niet aanvaardbaar zijn voor de superrijken die het in de Democratische partij voor het zeggen hebben.
Deze vreselijke situatie maakt duidelijk waarom een onafhankelijke linkse partij in dit land noodzakelijk is, een partij met een programma voor de werkende bevolking waarmee niet alleen naar de stembus wordt gemobiliseerd maar ook op straat om daar te protesteren tegen Trump en de rechtse agenda. Het is begrijpelijk dat er ter linkerzijde nu vooral een roep is om de Republikeinen af te straffen in de tussentijdse verkiezingen door zoveel mogelijk Democraten in het parlement te krijgen. Er zijn bovendien een aantal kandidaten met een programma dat lijkt op dat van Bernie Sanders. Hiermee ontstaat een nieuwe progressieve stroming in de Democratische Partij. Een aantal kandidaten die het in de voorverkiezingen bij de Democraten haalden, zijn socialisten die lid zijn van de Democratic Socialists of America (DSA), waaronder Alexandria Ocasio Cortez.
Socialist Alternative denkt dat socialisten moeten bouwen aan een partij die onafhankelijk is van de Democraten en de grote bedrijven, maar DSA kan de beperkingen van de Democratische Partij testen in een concreet geval zoals dat van Kavanaugh. De DSA telt nu 50.000 leden waaronder heel wat actieve feministische groepen. De DSA moet met bondgenoten in de arbeidersbeweging en andere linkse groepen oproepen tot protestacties, walkouts en directe acties tegen Kavanaugh.
Op het ogenblik van schrijven is de aanstelling van Kavanaugh nog geen feit. De Republikeinse leiders lijken vastberaden om zijn aanstelling erdoor te krijgen, terwijl de Democraten onder druk van #MeToo voor een duidelijk verzet ertegen gaan. De oppositie van de Democraten zal zich jammer genoeg beperken tot de Senaat en zich niet baseren op de enorme potentiële kracht van de nieuwe vrouwenbeweging die een opgang kent. De Democratische Partij weigert om tot massaprotest over te gaan, de vakbonden, vrouwenorganisaties en andere linkse groepen, waaronder DSA, moeten het voortouw nemen en de nominatie van Kavanaugh van tafel halen door massaprotest.
