Het artikel over de Europese bezuinigingspolitie die zint op wraak van vorige week had helaas een hoog voorspellend gehalte. De Grieken gingen naar bed met het “NEE” van het referendum nog in hun hoofd en werden wakker met het “Ja” van Tsipras in Brussel. De komende jaren zijn de een kolonie van de EU. Het enige dat nog aan het bezuinigingsakkoord ontbreekt, is dat Euro-deurwaarders onder bescherming van bezuinigingspolitie de gezinnen en de bejaarden afgaan om ze hun centen in te laten leveren. Of een Europese troepenmacht die de Griekse vliegvelden, havens en eilanden bezet om ze bij opbod te verkopen. Een teken aan de wand is dat Tsipras zelf en veel Syriza politici zelf ook niet geloven in het “Akkoord”. De onderminister van Financiën is net afgetreden. De enige Griekse politici die het voor hun rekening willen nemen, zijn de politici van Pasok en Nieuwe Democratie die de vorige “Akkoorden” ook nooit hebben uitgevoerd…en de afgebrande Tsipras.
Artikel door Pieter Brans, Amsterdam
Tsipras stemde in met een bezuinigingsakkoord dat de Grieken uitkleedt en voor de komende jaren veroordeelt tot water en brood in de Europese martelkerkers van het neoliberalisme. Het lijkt een totale overwinning: de Grieken moeten nog jaren vele miljarden Euro’s betalen en Syriza blaast zichzelf op om het bezuinigingsbeleid mogelijk te maken. Maar de schijn bedriegt. In werkelijkheid is dit akkoord onuitvoerbaar(wel eens een kale kip een rekening voor een paar miljard gestuurd?) en Syriza zal op den duur worden vervangen door een politiek alternatief dat de arbeidersklasse beter bedient.
Vijf jaar van bezuinigen hebben de Griekse economie er niet bovenop gebracht. Vijf en mogelijk meer jaren van straf bezuinigen, zullen dat ook niet doen. Een kind kan uitrekenen dat een staatsschuld met een kleiner wordend BNP steeds moeilijker af te lossen is. De staatsschuld was 120% van het BNP en is nu 170%. De werkloosheid, zal blijven stijgen. Vooral de jeugdwerkloosheid, want ouderen worden verplicht om 10 jaar langer door te werken.
Politiek bezien is de vernedering compleet. De EU beslist waar het Griekse parlement over spreekt. De EU bepaalt de agenda én de uitkomst van de debatten! De besluiten over belastingtarieven, ontslagprocedures, de rechtsspraak, worden in Brussel, Frankfurt en Berlijn genomen. Een Grexit zou een zware politieke nederlaag geweest zijn voor het Europese establishment. Het zou het falen van het bezuinigingsbeleid bevestigen. Belangrijke internationale instellingen zouden een zware financiële deuk en een deuk in hun prestige ondergaan. Het zou een einde maken aan de illusie van Europese integratie onder het kapitalisme. Vandaar dat de EU liever heeft gekozen voor een andere optie, hoe onwerkbaar die ook is. De Griekse bevolking de komende vijftig jaar een soort lijfrente te laten betalen aan Europese banken en internationale instellingen is onhaalbaar.
In Griekenland heeft de rechtervleugel van Syriza nu de traditionele partijen nodig om het bezuinigingspakket door het parlement te krijgen. De uitkomst is nog niet helemaal duidelijk, maar voor de linkervleugel van Syriza wordt het een vorm van slikken of stikken. Met zijn draai na het NEE van het referendum en met deze uitverkoop van Griekenland heeft Tsipras zich in Griekenland politiek onmogelijk gemaakt. Ingehuurd om een einde te maken aan de bezuinigingen en de politiek van zijn voorgangers, komt hij thuis met precies dat.
Uiteindelijk had hij geen alternatief voor het EU beleid. Hij was totaal niet voorbereid op de harde opstelling van het Europese kapitalisme. Maar de grootste blaam voor de ramp die nu voor Griekenland is georganiseerd ligt bij Merkel en Schauble als vertegenwoordigers van het Duitse kapitalisme. En natuurlijk bij hun Nederlandse handlangers, Dijsselbloem en Rutte. De droom van deze politici, een neoliberale wereld, drukken zij zonder enige realiteitszin op de wereld. Het is natuurlijk uiteindelijk niet de wereld die aan gruzelementen gaat, maar hun droom.
Het verzet tegen de bezuinigingen stopt hiermee niet. Niet in Griekenland en niet in de rest van Europa. In Griekenland wordt een algemene ambtenarenstaking gehouden en de apothekers komen in actie. Wie weet waar dat verzet de komende tijd allemaal nog toe zal leiden. Dat de Europese bezuinigingen door het parlement waarschijnlijk worden geaccepteerd, betekent niet dat de Griekse arbeiders ze accepteren, of dat ze kunnen worden uitgevoerd. Je kunt gemakkelijk voorspellen dat over een half jaar of iets langer Griekenland opnieuw het crisisoverleg in de EU domineert. En dan is de schuld misschien wel 180-200% van het BNP.
Maar het is ook de taak van de Europese arbeidersklasse, in het bijzonder de arbeidersklasse in Duitsland, Nederland, België, Frankrijk en Engeland om duidelijk te maken dat dit beleid van bezuinigen ook buiten Griekenland niet werkt. Niet alleen Griekenland, heel Europa wordt gedomineerd door grote banken en bedrijven. Griekenland mag zijn teruggedreven in koloniale slavernij, ook andere arbeiders in Europa worden gedwongen hard te werken om de banken overeind te houden en de winsten voor grote bedrijven mogelijk te maken; als het erop aankomt wij zijn allemaal Grieken, vinden ze in Brussel.
De opbouw van de strijd tegen de bezuinigingen met strijdbare vakbonden en brede arbeiderspartijen is de beste vorm van solidariteit die we de Griekse arbeiders nu kunnen betonen. De economische en politieke dictatuur van Europa heeft weinig anders te bieden dan een armzalige toekomst. De weg in de richting van een breuk met het kapitalisme, om te beginnen in Griekenland, is niet zonder moeilijkheden. Maar het is te verkiezen boven de weg die de leiding van Syriza is ingeslagen. Natuurlijk zou het onmogelijk zijn voor één land om zich op de lange duur te handhaven als enig land dat gebroken heeft met de regels van het kapitalisme en de weg naar het socialisme inslaat. Maar het enthousiasme voor het Griekse “Nee” heeft laten zien dat het niet waarschijnlijk is dat Griekenland lang alleen zou blijven staan!
