Weg met de militairen! Voor een revolutionaire regering van arbeiders, vrouwen en jongeren!
Door Eugenio (Den Haag) uit de krant ‘Socialistisch Alternatief’
Soedan is de afgelopen 30 jaar geregeerd door een wrede militaire dictatuur. De bevolking leed onder blijvende armoed, corruptie, politieke onderdrukking, vervolgingen en decennia van burgeroorlog. Op 11 april leidden protesten die al vijf maanden eerder van start waren gegaan, tot de val van President Omar Al-Bashir die in 1993 aan de macht kwam door een paleiscoup.
Daarop volgde de instelling van een “militaire overgangsraad” met minister van Defensie Amhed Awas Ibn Auf als president. Auf is een brute legergeneraal die door het Internationaal Gerechtshof wordt gezocht voor zijn aandeel in de genocide van Darfoer. De protesten gingen door en leidden tot het afzetten van Auf de dag na zijn benoeming. Hij werd vervangen door generaal Abdel-Fattah Burhan.
De protesterende massa’s namen daar geen genoegen mee. Zij eisten de onmiddellijke overdracht van de macht aan een burgerregering. Op 21 april weigerde het regime daarover te onderhandelen en zette het land op de koers van een burgeroorlog.
Deze beweging is een indrukwekkende uitdrukking van het revolutionaire potentieel in Afrika, net als het ten val brengen van Bouteflika in Algerije. De regimes in de regio zijn bang voor een nieuwe golf van revolutionaire opstanden, minder dan tien jaar na de “Arabische lente”. De beweging in Soedan moet de lessen trekken uit de voorgaande bewegingen als hij de contra-revolutionaire terugslag of ineenstorting van de staat van de opstand in 2010 wil vermijden.
Het volk van de Soedan moet zich realiseren dat het invoeren van vrije verkiezingen in een kapitalistische context in het algemeen dient als een manier voor het contrarevolutionaire establishment om de macht weer in handen te krijgen, zoals in Tunesië en Egypte. Ze moeten zich ook niet in de war laten brengen door de steun van imperialistische mogendheden en kapitalistische bondgenoten. Die zijn verantwoordelijk voor de ineenstorting van de staat in Libië, Jemen en Syrië, of ze droegen daar aan bij.
In feite is het belangrijkste doel van de Westerse “democratiën” de instelling van een regering die meewerkt aan het uitbuiten van de bevolking en grondstoffen in de regio. Het organiseren van een onafhankelijke partij van de arbeidersklasse met en revolutionaire leiding en een socialistisch programma moet voor de demonstranten de hoogste prioriteit krijgen.
De arbeiders, vrouwen en jongeren die voorop gingen bij de demonstraties moeten het bestuur over de economie overnemen en lokale arbeiderscomités en vakbonden oprichten. Die zullen een basis vormen voor een alternatief, democratisch en op de arbeiders gebaseerd systeem om het huidige regime te vervangen. Zij kunnen een begin maken met het invoeren van een socialistisch plan om de levensstandaard van alle mensen in de Soedan te verbeteren. Op die manier zou de revolutie een voorbeeld kunnen wordn voor het hele continent en daarbuiten en een stap zijn in de radicale verandering van de wereld die we nu kennen.
Voor een nieuw en socialistisch Soedan!
