Ik woon in New York City en in bijna elk gesprek dat ik de afgelopen maand had over de verkiezingen hoorde ik: “Trump is vreselijk, Biden is niet veel beter, maar ik zal op Biden stemmen omdat ik Trump haat.” Ik begrijp deze logica. Het komt uit de sterke wens van mensen om de chaos rond ons heen op te lossen en een einde te maken aan de groei van rechts. Het is een zeer begrijpelijk standpunt, maar het mist het grotere plaatje. Socialisten moeten dat uitleggen. De gevestigde media en het Democratische establishment herhalen steevast het argument van een ‘terugkeer naar het normale’ en dat de strijd tegen rechts betekent dat op gelijk welke Democraat moet gestemd worden. Linkse organisaties, socialistische groepen en prominente socialisten als Alexandria Ocasio-Cortez en Bernie Sanders zouden deze logica niet lijdzaam mogen overnemen.
Artikel door Keely Mullen, Socialist Alternative (ISA in de VS)
Een herverkiezing van Trump zou rampzalig zijn voor de werkende bevolking, maar toch is er bijzonder weinig enthousiasme om op Biden te stemmen. Stel je voor dat Bernie Sanders in deze situatie niet voor het establishment had gebogen, maar campagne voerde voor een nieuwe partij voor de werkende mensen. In de context van een wereldwijde pandemie, een opstand tegen racistisch politiegeweld, overweldigende steun voor algemeen toegankelijke gezondheidszorg en voor het belasten van de superrijken, had dit miljoenen jongeren en werkenden kunnen enthousiasmeren. Het zou een historische kans geweest zijn om eindelijk uit de gevangenis van de Democratische Partij te breken.
Bernie Sanders weigerde deze stap te zetten, waardoor we nu kijken naar een strijd tussen twee slechte opties voor de werkenden die geen andere optie hebben. Socialisten hebben de verantwoordelijkheid om duidelijk te maken hoe we hier geraakt zijn en welke kansen er gemist werden.
Debatten aan de linkerzijde
Eric Blanc en Neal Meyer, prominente figuren in de Democratic Socialists of America (DSA), schreven: “Socialisten kunnen deze nachtmerrie niet in hun eentje stoppen. Maar we kunnen en moeten wel deel uitmaken van de bredere beweging die dat wel kan. Ja, helaas betekent dit dat we op Joe Biden moeten stemmen en ons best moeten doen om vrienden, familie, collega’s, kameraden en buren ervan te overtuigen om dat ook te doen, en wel ongeacht waar je woont.”
Dit gaat verder dan de al conservatieve benadering van een aantal leidende figuren in DSA die opriepen om een “anti-Trump” stem uit te brengen, zonder Biden te vernoemen. DSA is een organisatie met bijna 80.000 leden, waaronder verkozenen op lokaal en nationaal vlak en een invloed in de vakbonden. Een socialistische organisatie moet de strijd tegen rechts voeren en geen afstand van de strijd doen omdat er verkiezingen zijn.
Er zijn miljoenen mensen die het beu zijn om door de Democratische Partij als vanzelfsprekende kiezers beschouwd te worden. Velen zijn klaar voor een linkse leiding die initiatief durft te nemen. Helaas is het advies van Blanc en Meyer aan deze mensen beperkt tot het stemmen op Biden als meest effectieve manier om rechts te bestrijden. Dat is tragisch.
De campagne van Biden kan op honderden miljoenen dollars rekenen, duizenden NGO’s doen oproepen, gekende figuren als Obama en zelfs Bernie trekken het land door om campagne te voeren voor Biden. Maar toch roepen leidinggevende figuren uit DSA op om de werkende mensen, die gedesillusioneerd zijn in de Democraten, op om voor Biden te stemmen.
Honderdduizenden voortrekkers uit de werkende klasse zouden zich naar de socialistische beweging richten als die iets stoutmoedig en duidelijk aan te bieden had. Wat ze bij vooraanstaande leden van DSA en bij Bernie Sanders zien vandaag, is echter meer van hetzelfde.
Wij hopen dat de DSA-leden het advies van Blanc en Meyer met respect zullen afwijzen en in plaats daarvan oproepen om te stemmen voor Howie Hawkins, de socialistische kandidaat van de Groene Partij, als een middel om concreet te wijzen op een uitgang uit de Democratische Partij. Hoewel we het niet eens zijn met alles wat hij zegt, is de reactie van DSA-lid Jeremy Gong op het artikel van Blanc en Meyer over het algemeen zeer positief (zie: https://socialistcall.com/2020/10/26/its-good-that-dsa-didnt-endorse-joe-biden/) en we zouden DSA-leden willen aanmoedigen om het te lezen. DSA-afdelingen kunnen ook de oproep van onder meer Socialist Alternative steunen om overal massabetogingen en burgerlijke ongehoorzaamheid te organiseren indien Trump de verkiezingen probeert te stelen.
Als Trump wint, zal het niet de schuld zijn van werkende mensen die zich niet vertegenwoordigd voelden door een van beide kandidaten en ervoor kozen om niet te stemmen. Het zal ook niet de schuld zijn van mensen die een proteststem tegen beide kandidaten hebben uitgebracht. Het zal de schuld zijn van de Democratische Partij die besliste om met een kandidaat van big business in de strijd tegen Trump te stappen, terwijl ze dat ook met Sanders had kunnen doen, een kandidaat die enthousiasme van miljoenen mensen opwekte.
Het Democratische establishment heeft de basis gelegd voor Trump
Blanc en Meyer zwijgen in hun artikel over de rol van de Democratische Partij in het creëren van ruimte voor Trump en het Trumpisme. Dit is waarschijnlijk geen toeval, want elk grondig onderzoek naar de logica van het alomtegenwoordige argument van het “mindere kwaad” zou aantonen dat de meedogenloze aanvallen van de Democraten op de werkende mensen gedurende tientallen jaren de basis hebben gelegd voor de opgang van Trump. Dat is een cruciale historische les voor activisten uit de arbeidersbeweging.
Op 8 november 2016 was er een collectieve verbijstering toen Trump Hillary Clinton in de verkiezingsstrijd overtrof en de nieuwe Amerikaanse president werd. De liberale opiniepeilers en deskundigen waren in shock, volledig onbekwaam om uit te leggen hoe hun perfecte kandidaat met tientallen jaren ervaring in D.C. verloor van een bombastische miljardair, zakenman en reality-tv-ster.
Ze konden niet begrijpen dat de opgang van Donald Trump, net als de opgang van de Tea Party voordien, gebaseerd was op hun eigen incompetentie en hun volgzaamheid tegenover de miljardairklasse.
De Democraten controleerden het Witte Huis en de beide kamers van het parlement tijdens de toenmalige ergste financiële crisis in de VS sinds de Grote Depressie. Met hun supermeerderheid vonden ze miljarden om aan de grote banken van Wall Street te geven, maar haalden ze hun schouders op toen negen miljoen jobs verloren gingen en vier miljoen huizen in beslag werden genomen.
In de acht jaar die volgden onder het bewind van Obama en Biden, explodeerde de rijkdom van de miljardairs en raakten veel werkenden en mensen uit de middenklasse niet uit de ellende. De werkloosheid daalde, maar de overgrote meerderheid van de nieuwe jobs waren er met lage lonen en flexibele voorwaarden. Dezelfde banen die nu verdwenen zijn door de hel van Covid-19.
De voorspelbare politiek van de Democraten om de werkende mensen te laten vallen, na een beleid van roekeloze leningen, deregulering en financialiseringsinspanningen en aanhoudende aanvallen op de sociale verworvenheden van werkenden onder de regeringen van Clinton en Bush, legde de basis voor de verrassende overwinning van Trump in 2016. Ze waren niet in staat om de werkende klasse te motiveren om naar de stembus te trekken en voor Hillary Clinton te stemmen voor nog eens vier jaar hetzelfde beleid. Meer dan 200 counties (graafschappen) die in 2012 voor Obama stemden, gingen vier jaar later over naar Trump.
Trump heeft ook een nationalistische en reactionaire agenda naar voren gebracht in zijn campagne voor 2016, waar hij sindsdien op heeft voortgebouwd. De Democraten waren niet in staat om zijn reactionaire ideeën geloofwaardig uit te dagen.
Niet alleen legden de Democraten een rode loper van Trump’s penthouse in Manhattan naar de trappen van het Witte Huis, ze hebben de afgelopen vier jaar evenmin iets gedaan om hem effectief te bestrijden.
Ze hebben vooral aandacht en energie gestopt in het Russiagate schandaal en de bijhorende impeachment-procedure, in plaats van in strijd rond zaken die de werkende bevolking rechtstreeks raken. Ze hebben elk gevecht tegen Trump vervangen tegen door symbolische daden van ‘verzet’ of scherpe Tweets. Dit werd de afgelopen weken nogmaals duidelijk gemaakt bij de aanstelling van Amy Coney Barret in het Hooggerechtshof. De Democraten hebben niet eens gedaan alsof ze hiertegen zouden strijden.
Als links het oor en de aandacht van gewone mensen wil krijgen, zal dit niet gebeuren door achter gelijk welk lijk aan te lopen dat de Democraten dat jaar in de verkiezingsstrijd gooien. Dat is geen vorm van ‘schadebeperking’. Deze aanpak draagt bij aan de gestage opmars naar iets wat erger is dan Trump, door de krachten te steunen die Trump eerder groot maakten.
Een regering onder Biden kan mogelijk heel veel geld uitgeven om de omvang van de economische crisis te beperken. We mogen echter geen enkele illusie hebben dat Biden zelfs maar de schijn van een progressief beleid zal opwekken. Zijn beleid is dat van de meeste gevestigde Democraten: veel steun aan grote bedrijven en verzekeringsmaatschappijen, verzet tegen populaire maatregelen zoals gezondheidszorg voor iedereen. Onder Biden zal de ruimte voor extreemrechts toenemen en Trump kan doorgaan met het opbouwen van steun voor zijn ideeën, ook al verliest hij. Mogelijk kan een situatie dat Trump niet verkozen is, hem net meer vrijheid geven om zijn basis te organiseren en een uiterst rechtse partij te ontwikkelen.
Onafhankelijke politiek nodig om rechts te verslaan
Om Trump en de reactionaire krachten die met hem een opgang kenden effectief te bestrijden, is er nood een vastberaden opstelling. We hebben de bredere linkerzijde nodig om moedig campagne te voeren voor Medicare for All, een Green New Deal, COVID-hulp voor werkende mensen, en om de middelen voor de politie drastisch te beperken. Als onderdeel van de opbouw van deze bewegingen is het cruciaal dat we beginnen met het nemen van stappen om een onafhankelijk, links politiek alternatief op te bouwen buiten de Democratische Partij.
De echte “schadebeperking” waar organisaties en prominenten ter linkerzijde zich mee bezig zouden moeten houden, is het mobiliseren van de breedste lagen van de werkende klasse in massabewegingen en het dringend creëren van een nieuwe politieke partij met een programma voor de arbeidersklasse en een strijdbare benadering. Een partij die een politieke thuis kan zijn voor de miljoenen gewone mensen die Bernie Sanders steunden.
Linkse organisaties en figuren moeten de gedesillusioneerde werkende mensen niet weer in de val van de Democratische Partij laten lopen. Ze zouden leiding moeten geven weg van de Democratische Partij naar iets nieuw. Er is geen tijd te verliezen in de strijd tegen rechts en de miljardairklasse.
