De Argentijnse Senaat heeft de wet voor de vrijwillige onderbreking van de zwangerschap tot 14 weken goedgekeurd. Dit gebeurde met 38 stemmen voor, 29 tegen en één onthouding. Wat een overwinning net voor de jaarwisseling! Het blijkt eens te meer dat strijd loont.
Artikel door Celia in Brussels
Deze mooie overwinning is het resultaat van een fenomenale en vastberaden massale feministische beweging met betogingen, bezettingen en stakingen. Miljoenen mensen trokken de straten op voor het recht op veilige, legale en toegankelijke abortus voor al wie het nodig heeft.
Duizenden mensen trotseerden het verbod op bijeenkomsten om de beweging een laatste duwtje in de rug te geven op het ogenblik dat de Senaat bijeenkwam. Dit was niet de eerste keer in 2020 dat de massa’s op straat kwamen in Argentinië. In augustus bijvoorbeeld werd geprotesteerd tegen de gevolgen van de lockdown voor precaire werkenden, tegen de economische crisis en tegen de hervormingen van het gerechtelijk apparaat door president Fernandez.
2020 was een belangrijk jaar voor alle volkeren van Latijns-Amerika. Het was een jaar dat werd gekenmerkt door economische crisis, gezondheidscrisis, besparingen van de heersende klasse, maar ook door massale mobilisaties en door repressie die de Latijns-Amerikaanse dictaturen waardig waren.
Na het referendum over de grondwetswijziging dat in Chili werd gewonnen, na de verkiezingen die de MAS in Bolivia won ondanks een poging tot staatsgreep, was het de beurt aan Argentinië om een belangrijke overwinning te behalen voor alle vrouwen van de onderdrukte klasse. In Latijns-Amerika is abortus alleen echt legaal in Cuba, Uruguay, Mexico City, de Mexicaanse staat Oaxaca en Guyana… en nu dus ook in Argentinië!
Wat Argentijnse feministen al tientallen jaren eisen, is een fundamenteel recht. Ze eisen bovendien: “Seksuele voorlichting om te kunnen beslissen, gratis anticonceptie zodat je geen abortus hoeft te ondergaan, legale abortus zodat je niet hoeft te sterven.” (1) Abortus is een klasse-privilege als het niet legaal is. “Volgens de regering worden elk jaar tussen 370.000 en 520.000 clandestiene abortussen uitgevoerd in het land van 44 miljoen mensen, waar 38.000 vrouwen in het ziekenhuis worden opgenomen voor complicaties tijdens deze operaties.”(2) Veel vrouwen sterven, zijn getraumatiseerd en gewond als gevolg daarvan. Maar er zijn nog meer mensen die niet in staat zijn om een abortus te laten uitvoeren.
Er zijn vrouwen die geen kinderen wilden, of niet met die persoon, maar niet genoeg geld hadden voor anticonceptie. Er zijn vrouwen die heel goed wisten dat ze het zich niet zouden kunnen veroorloven om een kind op te voeden, dat het zou opgroeien in precaire en ellendige omstandigheden. Er zijn mensen die verkracht werden, maar geen andere keuze hadden dan het kind te houden.
Het is ook een klassenvoorrecht om een kind op te kunnen voeden en te geven wat het nodig heeft. De wil van de Argentijnse feministen, en die van ons, is altijd geweest om een echte keuze te hebben. Om te kiezen voor een kind of niet, om te kiezen wanneer je wilt, om te kiezen met wie je wilt. Als je geen geld hebt voor anticonceptie of voor de opvoeding van het kind, wordt alles ingewikkelder en is er geen echte keuze.
We hebben echte maatregelen en massale overheidsinvesteringen nodig: gratis anticonceptie; gratis crèches; gratis legale en veilige abortus; gratis toegang tot onderwijs; cursussen over toestemming, geslacht en relaties op school; hogere lonen en een degelijk minimumloon; collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met compenserende aanwervingen …
Met de wet zoals die nu gestemd is, kan een zorginstelling “gewetensbezwaren” inroepen, maar moet ze verplicht de patiënt naar een andere instelling doorverwijzen. (3) Er wordt ook gesproken over een “plan van duizend dagen” dat als doel heeft om “de toegang tot zorg tijdens de zwangerschap en de eerste levensjaren van het kind” te versterken voor gezinnen in een financieel kwetsbare situatie. (4) De vrouwenbeweging zal verder moeten strijden om ervoor te zorgen dat abortus voor iedereen echt vrij toegankelijk en veilig zal zijn. Nu de pandemie de arbeidersklasse en de armen onevenredig zwaar treft, discriminatie van vrouwen en gender-gerelateerd geweld toenemen, hebben we een feminisme nodig dat resoluut antikapitalistisch en socialistisch is.
De Argentijnse strijd heeft een internationale impact. Het laat zien dat het mogelijk is om overwinningen te halen op conservatief rechts. Het laat ook zien hoe we de strijd voor het recht op abortus kunnen voeren. Een beweging wordt in alle onderdelen van de samenleving opgebouwd: in de scholen, wijken, op straat … Gedurende 30 jaar waren er massale betogingen, stakingen en bijeenkomsten. De feministische beweging nam de beste instrumenten van de arbeidersbeweging op om deze strijd te winnen. Na het referendum dat in 2018 in Ierland werd gewonnen, krijgen we nu een nieuw voorbeeld van hoe strijd tot overwinningen leidt.
Vrouwelijke werkenden zijn overal ter wereld oververtegenwoordigd in de frontlinie van de gezondheidszorg, het onderwijs, de schoonmaak en de voeding. De werkende klasse, jongeren, mensen met een migratie-achtergrond en arme vrouwen zullen de komende maanden en jaren vooraan blijven staan in de klassenstrijd en de feministische strijd. Argentinië bood een inspirerend voorbeeld hiervan.
Laten we ons in elk land zo organiseren dat we overal het recht op abortus tot 18 weken afdwingen. Laten we ook het kapitalistische systeem bestrijden dat nooit feministisch kan zijn. Er is een alternatief op dit systeem nodig, een alternatief zonder discriminatie, zonder seksisme, zonder racisme, zonder winstoogmerk. Een socialistisch alternatief!
