Foto: FNV.nl
Tot begin jaren negentig bestond er in Nederland een redelijke vorm van sociale zekerheid. Werd je ziek als je werkte, dan was de Wet op de Arbeidsongeschiktheid. Was je werk je echt teveel, dan was er de vervroegde uittreding. Daarboven op had je de zekerheid van je AOW en een waardevast pensioen.
door Pieter Brans, Amsterdam
Het begon met de afbraak van de WAO. Werkgevers hadden eindeloze bakken werklozen in de regeling gedonderd. Voor dit werkgeversmisbruik werden de werknemers gestraft met afsluiting van de toegang tot WAO-uitkeringen.
Begin jaren 2000 moest het bezuinigingsmes in de VUT. De regeling was “te duur”. In 2004 was er de massademonstratie tegen de afschaffing van de VUT op het Museumplein met 200.000 deelnemers. Helaas zette de leiding van de vakbeweging de mobilisatie niet door en het lukte Balkenende & dievenbende om de VUT eruit te werken.
Toen moest de AOW-leeftijd eraan. Met valse argumenten over dat “we steeds langer leefden” (de levensverwachting is hoger, maar dat komt door het verminderen van de kindersterfte en het voorkomen van dodelijke ongelukken) ging de zekerheid van de oude dag het raam uit. Oudere werknemers (m/v) die zich ook door het afschaffen van de VUT wankelend naar de eindstreep worstelden, zagen de finishlijn door het kabinet fors naar achteren verschoven.
En toen kwam de beurt aan de pensioenen. “Waardevast”, dus zeker, stond er in de arbeidsovereenkomsten. Werknemers betaalden een fors stuk van hun loon en dat uitgestelde loon werd bovenop de AOW uitgekeerd. Het waren meestal pensioenen van enige honderden guldens of euro’s, maar je hoefde na je werkzame leven geen grote stappen achteruit te doen. Ook dat werd “te duur”.
De pensioenfondsen in Nederland hebben nu een reserve van bijna 1400 miljard Euro. Toch dreigen volgend jaar de pensioenen van 2 miljoen werknemers in de metaal te worden gekort. Voor een deel mensen die al een pensioen krijgen, voor een deel mensen die in de toekomst een pensioen gaan ontvangen. Het jaar daarna is het waarschijnlijk de beurt aan werknemers in de zorg en bij de overheid, zo’n zes miljoen. Dit betekent korting op de pensioenen van acht miljoen mensen.
Pensioenen zijn al in jaren niet meer omhoog gegaan. Alleen al dit jaar waren er stijgingen van de ziektekostenpremies, een verhoging van de basis-BTW en verhogingen van de energielasten. Ouderen worden van hun oudedagsvoorziening beroofd, jongeren van de kans om een fatsoenlijk pensioen te krijgen.
Grote verzekeringsmaatschappijen en rechtse politieke partijen zien het liefst individuele pensioen buiten het collectief van een pensioenfonds om. Dat pensioen kan mensen “niet meer worden afgepakt”. Die pensioenen zijn peperduur en bestaan vaak uit beleggingen: de verliezen zijn voor de “pensioeneigenaar”. Business waar veel aan te verdienen valt. Rendementen voor de verzekeraars en een totaal onzekere uitkomst voor de klanten. Dat moeten de pensioenen van de toekomst worden.
Dus komen er pensioenacties aan! In de week van 18 maart, vlak voor de Provinciale Statenverkiezingen, starten de vakbonden met acties om kortingen op de pensioenen te voorkomen en om de AOW-leeftijd te bevriezen. Wij vinden dat de AOW-leeftijd terug moet naar 65 (als eerste stap naar een pensioen vanaf 60 jaar) en dat de pensioenen moeten worden aangepast aan de prijsstijgingen. Het is duidelijk dat verder onderhandelen met dit kabinet geen zin heeft. Het kabinet onder leiding van de VVD kan alleen door brede acties tot concessies worden gedwongen. Onder vernieuwing van het pensioenstelsel verstaat deze regering verslechteringen voor ouderen nu, een hogere AOW-leeftijd voor de toekomst en jongeren moeten maar afwachten wat er ooit uit de pot rolt. Stop deze pensioenroof. Kom naar de landelijke actiedag!
