In Nederland tekent zich een totaal nieuwe situatie af. Meer dan een miljoen mensen leven in armoede. Dat is een inkomen van minder dan 1000 Euro per maand. Honderdduizenden kinderen delen in de armoede delen in de armoede van hun ouder(s), vaak een alleenstaande moeder. De werkloosheid loopt tegen de 600.000. En stijgt nog steeds. Het kabinet bezuinigt onverdroten verder. Bij elke verslechtering van de economische cijfers, stappen de VVD en PvdA ministers het ministerie uit, op zoek naar nieuwe bezuinigingen. 80% van de mensen gaat er dit jaar op achteruit. En niet alleen in 2013.
Artikel door Pieter Brans
Na de nationalisatie van de SNS Bank (die kreeg 4 miljard, zij wel), kwam er nieuwe bezuinigingsronde van, hé, ook weer 4 miljard. Het kabinet heeft besloten om dit jaar niet extra te bezuinigen, maar gaat daar volgend jaar onverdroten mee verder. Mensen hebben geen of weinig geld om uit te geven. Dus de economie blijft krimpen. Er is geen economische raketgeleerde voor nodig om te voorspellen dat er de komende jaren geen economische groei komt. En dat de inkomens jaren zullen blijven dalen.
Vanuit de media klinkt voordurend tromgeroffel over de noodzaak van bezuinigingen en de onvermijdelijkheid van “hervormingen” (dat zijn altijd verdere verslechteringen). Je hoort nooit iets over een mogelijk alternatief. En zeker niet over een socialistisch alternatief. Dat is logisch. De media zijn stevig in handen van de heersende elite. Maar je hoort zelfs weinig tot niets over de gevolgen van de bezuinigingen. In Amsterdam steeg het aantal zelfmoorden van 73 naar 106 van 2007 tot 2011. Landelijk is er ook een stijging van 20%.
De lijn die klinkt vanuit de media over Griekenland en andere landen in Zuid-Europa is: verzet leidt tot geweld en is zinloos. En zolang het verzet in Griekenland, Spanje en Italië door een gebrek aan leiding weinig effect lijkt te hebben, hebben de mensen in Noord-Europa de neiging thuis te blijven. Maar het is duidelijk dat het gebrek aan collectieve oplossingen de individuele wanhoop (en dus ook de zelfmoordcijfers) in de hand werkt.
In plaats van het verzet tegen bezuinigingen, armoede en werkloosheid vorm te geven, onderhandelt de FNV top met het kabinet over een sociaal akkoord. Een strategische misser. Politiek staat dit kabinet zwak. Het moet steeds op zoek naar een meerderheid. Maar zoals Arie Slob van de Christen Unie het stelde: vroeger was meedoen winnen, nu is het verliezen. Elke keer dat partijen dit kabinet aan een meerderheid helpen voor nieuwe bezuinigingen, verliezen ze steun. Dat kan niet eeuwig zo doorgaan.
Bij de verkiezingen vorig jaar slaagde de PvdA er met hulp van de media in om een naderende verkiezingsoverwinning van de SP te kapen. De PvdA deed daarmee niets nieuws. Het won de verkiezingen in de laatste drie weken met een links geluid en een nieuwe kop. En ging rechts regeren. De SP leiding liet zich helaas in de berm drukken, door zijn bereidheid tot bezuinigen (10 miljard) en door vroeg in de campagne het standpunt van 65 blijft 65 los te laten.
Je zou verwachten dat de SP alles op alles zou zetten om de politieke steun in de orde van 30-35 zetels die de partij zomer 2012 had, weer terug te vinden. En eerlijk gezegd geeft de PvdA daar ook alle gelegenheid voor. De teleurstelling onder PvdA kiezers is enorm. Vooral oudere kiezers voelen zich massaal bedonderd door de flinke achteruitgang in hun inkomens. Maar vreemd genoeg heeft de SP-leiding zich na de verkiezingen juist opvallend koest gehouden.
De gaten in het kabinetsbeleid zijn gigantisch groot. De bezuinigingen zijn zo extreem (kinderopvang, ouderenzorg, nullijn, ontslagbeperking) dat het praktisch moeilijk is om ze door te voeren. De bezuinigingen maken meer kapot dan ze lief is. Zelfs de werkgevers betwijfelen of beperking van de WW wel zo’n goed idee is. De argumenten klinken steeds holler. Het kabinet zegt te bezuinigen om de schulden niet naar de toekomst door te schuiven. Maar het wordt steeds duidelijker dat de jongeren juist geen toekomst hebben door werkloosheid, slecht onderwijs en het gebrek aan sociale zekerheid. Zelfs van hun pensioenen die nu zogenaamd veilig gesteld moeten worden door de ouderen te beroven, krijgen ze waarschijnlijk weinig te zien. Tegen de tijd dat ze daar aan toe zijn, is doorwerken tot boven de 70 waarschijnlijk de regel.
De politieke steun voor het kabinet brokkelt in hoog tempo af. De SP staat tegenover een elftal zonder leiding, met veel wisselspelers, dat met weinig overtuiging voetbalt. Waar blijft het eerste doelpunt? Het gevaar dreigt zelfs dat rechts het verzet kaapt: Wilders slaat al op de trom met zijn “verzetssite” en noemt 2013 “een zwart jaar”. Met zijn pleidooi voor belastingverlagingen en slim bezuinigen probeert hij mensen voor de kar van zijn partij te spannen en het gevaar is groot dat hij dat hem dat onder de huidige omstandigheden en de afwezigheid van de SP en FNV in de strijd tegen de bezuinigingen, voor een deel nog gaat lukken ook.
Op zaterdag 6 april is er van 12:00 tot 15:00 uur op het Malieveld in Den Haag een grote manifestatie tegen de bezuinigingen op de thuiszorg en het opheffen van 100.000 banen in deze sector. Laat het een keerpunt zijn en het begin van het verzet. Wij willen geen sociaal akkoord met verdere verslechteringen en een paar kleine krenten. Wij willen effectief verzet. Wij willen toewerken naar 24-uurs staking om dit kabinet ten val te brengen.
Wij willen een andere politiek van de SP. De SP moet politiek uiting geven aan het verzet tegen dit kabinet en de bezuinigingen. Het is nu of nooit. Je kunt als je als linkse politieke partij niet twee keer de kaas van het brood laten eten. De SP moet het verzet politiek vorm geven en werken aan een alternatief. De bezuinigingsmaatschappij van Brussel, de VVD en PvdA is voor ouderen, flexwerkers, thuiszorgmedewerkers, jongeren, bouwvakkers, havenarbeiders, mensen met kinderen, kortom voor iedereen een ramp.
De woede neemt toe. Nu leidt het vaak nog tot individuele ellende. Maar we zullen de eerste uitingen van die kwaadheid op straat gaan zien. Onder brede lagen van de bevolking steun is voor acties. Het zal er op aankomen om de strijd verder te organiseren en ook op het politieke terrein te voeren. Dat zou pas echte paniek veroorzaken bij het kamp van werkgevers en gevestigde politici. Allemaal samen, tegen de bezuinigingen, ellende en onrechtvaardigheid. Voor een links alternatief voor de kapitalistische crisis!
