De beweging is al aan de gang sinds 5 december. De Franse arbeidersklasse begrijpt duidelijk dat het er bij de pensioenhervormingen om gaat om mensen langer te laten werken voor lagere pensioenen. De enige winnaars van de hervormingen zouden de privépensioenfondsen zijn. Als gevolg heeft de meerderheid van de publieke opinie de stakingsbeweging voortdurend gesteund, een stakingsbeweging zoals we die niet meer gezien hebben sinds mei 1968! Er zijn niet alleen 3 dagen van nationale staking geweest met demonstraties van meer dan een miljoen mensen, maar ook talloze acties van collectief verzet en opmerkelijk lange stakingen, met verschillende sectoren die langer of korter in actie zijn geweest, soms weken, soms maanden, bij de spoorwegen, de gezondheidszorg, onderwijs, brandweer, energie, raffinaderijen, havens en in de culturele sector.
door Pedro, Eindhoven
Dit is een duidelijke weergave van de kracht van de arbeidersklasse en zijn vermogen om de samenleving over te nemen. Maar helaas duren stakingsbewegingen niet voor altijd en het zal niet mogelijk zijn om het niveau van mobilisatie vol te houden als er geen nieuwe sectoren zich bij de staking voegen. De beweging vereist uitbreiding van de staking, bij voorkeur in de vorm van een algemene staking van onbeperkte duur met democratische besluiten over de voortzetting ervan. Daarom is het van vitaal belang dat vakbonden oproepen tot algemene ledenvergaderingen om het succes van de beweging te bediscussiëren.
De beweging is een enorme inspiratie voor de arbeiders om zich te herpakken na de nederlagen uit het verleden; er zijn al veel meer sectoren bij betrokken dan bij de acties tegen de nieuwe arbeidswet in 2006. Het is belangrijk om deze tendens door te zetten. Vakbonden en arbeiders moeten ledenvergaderingen organiseren in de bedrijven en in de buurten en in de sectoren die nog niet bij de strijd betrokken zijn.
De staking kan alleen veralgemeniseren als hij een politiek karakter aanneemt: tegen het regeringsbeleid van Macron dat de rijken bevoordeelt, tegen de regering en het systeem. De vergaderingen moeten niet alleen discussiëren over het succes van de staking maar ook verder gaande eisen stellen op het gebied van lonen, baanzekerheid, volledige werkgelegenheid en openbare diensten op basis van behoeften. Strijd is nodig tegen de ongelijkheid en voor de nationalisatie van sectoren die nodig zijn voor een democratisch geplande economie die werkt op basis van duurzaamheid. Dit zou de basis leggen voor een socialistisch alternatief. Een massale arbeiderspartij is nodig die de verschillende elementen van de beweging verenigt en opkomt voor een arbeidersregering. In de huidige internationale context, waarin massale strijd ontstaat op verschillende continenten, zou een succesvolle strijd in Frankrijk een inspirerend voorbeeld zijn dat niet lang alleen zou blijven staan.
