Onlangs bleek uit een grootschalig onderzoek, geleid door oud-minister Klaas de Vries, dat 12% van de sporters als kind te maken heeft gehad met seksuele intimidatie en 4% zelfs met aanranding of verkrachting. Dat zijn schokkende cijfers. Na eerdere schandalen rond de katholieke kerk, rond producer Weinstein en na de verhalen die naar buiten kwamen met de #MeToo-beweging, tonen deze cijfers dat seksueel misbruik wijdverbreid is in de samenleving.
door Barbara Veger, Rotterdam, uit onze krant ‘Socialistisch Alternatief’
Het is positief dat het onderwerp nu bespreekbaar is, maar dat is niet genoeg. Seksueel misbruik heeft alles te maken met machtsverhoudingen, ook in de sportwereld. De helft van de daders waren coaches of begeleiders. De onderzoekscommissie stelt dat het meeste risico aanwezig is in de topsport. Dat is niet verwonderlijk: veel jonge sporters dromen van een carrière als topsporter en zijn daarbij afhankelijk van de beslissing van een coach, die van die macht misbruik kan maken. Ook zijn bestuurders van sportclubs soms bang om in te grijpen omdat ze de reputatie van de sportclub willen beschermen of bang zijn sponsoren af te schrikken.
De onderzoekscommissie doet als voornaamste aanbeveling een meldplicht voor seksueel wangedrag. Dat zou op zich een goede stap zijn. Maar er is ook een democratisering van de sportwereld nodig; alle betrokkenen, sporters, hun ouders, supporters en het personeel zouden samen de sportclubs moeten runnen. Slachtoffers van seksueel misbruik moeten echte steun krijgen, ook gratis juridische steun.
Daarnaast zou een einde gemaakt moeten worden aan de supercommercie in de sport; iedereen zou aangemoedigd moeten worden te sporten vanwege het plezier en de gezondheid, en sport zou niet een middel moeten zijn om miljoenen te verdienen.
Uiteindelijk is het kapitalisme zelf het grote probleem. Het is een systeem dat volledig is gebouwd op machtsverhoudingen, waarin mensen met geld en posities anderen kunnen onderdrukken, uitbuiten maar ook seksueel misbruiken. Een democratisch socialistische maatschappij zou daar een einde aan maken, en de strijd voor het socialisme zorgt op zich zelf voor een mentaliteitsverandering, zoals bijvoorbeeld ook het geval was bij de Russische Revolutie. Een zeer achtergebleven land kon een enorme sprong maken naar zeer progressieve wetten rond rechten voor vrouwen, kinderen en homoseksuelen, dankzij het enorm verhoogde klassenbewustzijn tijdens het revolutionaire proces. Wij zullen daarom, naast de strijd voor concrete eisen rond het stoppen van seksueel misbruik, ook moeten vechten voor een fundamentele, socialistische verandering van de maatschappij.
