Standpunt van International Socialist Alternative (gepubliceerd op 4 maart)
Covid-19 heeft zich nu over alle continenten verspreid. Op het moment van schrijven is het onduidelijk hoe lang de crisis zal duren, hoeveel mensen er zullen worden getroffen en hoeveel er zullen sterven. Het effect ervan op de wereldeconomie wordt al duidelijk nu de beurzen dalen en bedrijven mensen ontslaan. Een gevoel van paniek verspreidt zich en dwingt de regeringen om actie te ondernemen.
Een reële dreiging
Covid-19 vormt wel degelijk een reële bedreiging. Het is een zeer agressief virus met, zo lijkt het, een hoger sterftecijfer dan ‘normale griep’ die vooral oudere en reeds verzwakte patiënten treft. De gezondheidsstelsels in de geavanceerde kapitalistische landen zijn er niet voldoende op voorbereid – maar in de landen die aan het neokolonialisme zijn onderworpen, kan een uitbraak uitgroeien tot een nachtmerrie.
Mensen sterven in de eerste plaats aan het virus, maar een aanzienlijk aantal van de mensen die sterven, doen dat vanwege de zwakke punten in de zorg. Zelfs in de ontwikkelde kapitalistische landen hebben de gevolgen van tientallen jaren van neoliberale besparingen een situatie gecreëerd waarin er te weinig ziekenhuisbedden zijn, overwerkt personeel, ontoereikende testfaciliteiten en een gebrek aan technische en medische ondersteuning voor wie besmet is. In de ontwikkelingslanden was er nooit adequate gezondheidszorg.
Covid-19 is de facto een pandemie, hoewel deze door de moderne medische technieken waarschijnlijk niet zo ernstig zal zijn als de Spaanse griep die bijna 100 jaar geleden tot 50 miljoen mensen heeft gedood. Maar als de griep zich verder verspreidt, als miljoenen mensen geïnfecteerd raken, als de regeringen blijven nalaten om adequaat te reageren, dan kan dat ernstige gevolgen hebben. Na een tijdje op het scherp van de snee te hebben gezeten, zou Covid-19 ook het element kunnen zijn dat de wereldeconomie in de volgende recessie onderduwt.
Het kan ook ernstige politieke gevolgen hebben. Het kapitalistische systeem en daarmee de burgerlijke democratie bevindt zich in een dieper wordende crisis nadat de heersende klasse niet in staat bleek de economische crisis na 2007 op te lossen. Sindsdien wordt de politieke situatie in alle delen van de wereld gekenmerkt door instabiliteit, met snel wijzigende regeringen en een opgang van ‘nieuwe’ politici die populistische maatregelen voorstellen. 2019 was een jaar waarin de heersende klasse over de hele planeet werd opgeschud door opstanden, massale protesten, opstanden en revolutionaire bewegingen – explosies van ongenoegen tegen het politieke en economische systeem. Een pandemie zou deze bewegingen kunnen doorkruisen, maar kan ook leiden tot nieuwe protestgolven, omdat de heersende elite opnieuw bewijst dat ze de problemen niet kan oplossen. Dit zou zich heel snel kunnen ontvouwen, zoals in Iran. Maar met de aard van deze crisis – een virus dat van de ene op de andere persoon wordt overgedragen – bestaat het gevaar dat woede en angst leiden tot isolement, racisme en afscheiding, voordat er collectief protest ontstaat. Dit maakt het nog belangrijker dat socialisten de oorzaken van de crisis uitleggen en ook concrete voorstellen doen en eisen stellen rond hoe de situatie moet worden aangepakt.
Geen vroegtijdig antwoord
Wat het establishment ook zegt: de aanpak van de uitbraak in Wuhan door de Chinese autoriteiten was rampzalig. De eerste infecties gebeurden begin december vorig jaar en op 7 januari van dit jaar werd de nieuwe Covid-19 stam van het Coronavirus geïdentificeerd. Genetische analyse toonde aan dat het opmerkelijk sterk lijkt op het SARS Coronavirus, dat bij de uitbraak van 2003 een onthutsend sterftecijfer van ongeveer 10% had. In plaats van dit als een waarschuwing te zien en de uitbraak in te dammen terwijl deze nog lokaal was, besloten de autoriteiten deze te negeren en kritische wetenschappers en journalisten het zwijgen op te leggen als ze probeerden het publiek te waarschuwen – het lot van wijlen dokter Li Wenliang is het meest beruchte voorbeeld hiervan.
Op dat moment, het begin van de uitbraak, zou het waarschijnlijk mogelijk zijn geweest om deze te stoppen door de keten van de infectie op te sporen en de personen die gevaar liepen te isoleren, en tegelijkertijd het publiek te informeren, gezichtsmaskers te verspreiden en antivirale ontsmettingsmiddelen te installeren op openbare plaatsen. Maar het duurde meer dan twee weken voordat de Chinese regering zich realiseerde dat ze het probleem niet langer kon verbergen. Vervolgens legde ze op 23 januari een blokkade van Hubei op, waardoor de mensenrechten van 60 miljoen mensen in dat gebied werden ingeperkt.
Hoewel we ons niet fundamenteel verzetten tegen de beperking van het recht om te reizen tijdens een gevaarlijke uitbraak, bekritiseren we het regime wel omdat het geen maatregelen nam vóór deze drastische beperking en de manier waarop deze werd besloten en uitgevoerd. Ook moet worden opgemerkt dat volgens de uitgelekte informatie de omstandigheden van de quarantaine afschuwelijk zijn voor de getroffenen: veel werkenden moesten noodgedwongen op onbetaald verlof, de quarantainevoorzieningen bestaan uit honderden bedden naast elkaar met beperkte sanitaire voorzieningen, er wordt niet goed gezorgd voor basisbehoeften zoals voedsel en water, en het personeel werkt onder ondraaglijke omstandigheden.
In de ontwikkelde kapitalistische landen zien we dat politici de gevaren van de uitbraak bagatelliseren en tegelijkertijd benadrukken dat ze goed voorbereid zijn, wat in de meeste gevallen niet waar is. Gezien het reeds bestaande wantrouwen in de heersende elite hebben veel mensen het gevoel dat er iets mis is met deze aanpak, wat paniekreacties zoals hamsteren in de hand werkt. Het uitblijven van een goede vroegtijdige reactie leidt tot het gevaar dat er later meer extreme maatregelen moeten worden genomen om de uitbraak aan te pakken, zoals in Italië al is gebeurd met de lock-down en de beperkingen van het stakingsrecht.
Informatie en democratie
Waar cynische mediamagnaten wel eens beweerden dat ‘seks verkoopt’, dan lijkt het er nu op dat ze denken dat ‘paniek verkoopt’. Op dit moment zijn er twee tegenstrijdige problemen: terwijl regimes de bevolking niet goed informeren, grijpen de media de kleinste details aan om paniek te zaaien. In China is het nu duidelijk dat een arts, Li Wenliang die in Wuhan werkt, al voor de verspreiding van het Coronavirus had gewaarschuwd, maar door het regime werd genegeerd en geïntimideerd. Het regime probeerde met zijn gebruikelijke methoden van censuur en repressie het probleem te isoleren, maar deze poging werd teruggeschroefd. Later maakte het een ommezwaai en bracht het miljoenen mensen in quarantaine.
Deze draconische maatregelen van het Chinese regime zijn door regeringen over de hele wereld toegejuicht, er is zelfs een gevoel van ‘In zo’n situatie heb je op zijn minst elementen van dictatuur nodig om de situatie aan te pakken’. Dit is een gevaarlijke trend, die zich begon af te tekenen met de ‘antiterreurwetten’ die worden gebruikt om de beperking van democratische rechten te rechtvaardigen. Hoewel het waar is dat in een situatie van een pandemie snelle en soms beperkende maatregelen nodig zijn, betekent dit niet dat dit op een ondemocratische en dictatoriale manier moet gebeuren.
Deze maatregelen worden genomen om ervoor te zorgen dat de heersende klasse haar macht behoudt, en er is geen garantie dat deze ad-hocmaatregelen niet tot lang na de crisis zullen blijven bestaan. Ze worden gerechtvaardigd met het argument dat de gewone werkenden niet begrijpen wat er aan de hand is en niet in staat zijn om oplossingen te vinden. Beide standpunten zijn verre van waar.
In Irak, waar het zorgstelsel ineenstortte, hebben de betogers folders uitgedeeld en lezingen gegeven over preventie van het coronavirus, en de geïmproviseerde klinieken die maanden geleden zijn opgericht voor de behandeling van door de politie gekwetste betogers, delen nu gratis medische maskers, handschoenen en ontsmettingsmiddelen uit. Vrijwilligers in biogevaarlijke pakken nemen de temperatuur van de betogers op in georganiseerde rijen. Dit toont op beperkt niveau wat er op grotere schaal zou kunnen worden bereikt als de reactie op het virus democratisch van onderaf zou worden georganiseerd, op basis van de solidariteit van de werkende mensen, in plaats van gedicteerd door de winst, het prestige en de macht van de kapitalistische elites.
Wij zeggen:
- Als eerste stap hebben we behoefte aan een brede verspreiding van wetenschappelijk onderbouwde informatie via alle mediakanalen. Echte medische en wetenschappelijke deskundigen, onafhankelijk van bedrijven en politieke elites, moeten advies geven over hoe de risico’s van infectie en verspreiding zo laag mogelijk kunnen worden gehouden. Deze informatie moet gratis worden verspreid, ook door de privé-media, en in alle noodzakelijke talen om alle lagen van de samenleving te bereiken. Alle media die verkeerde informatie verspreiden, racistische laster, samenzweringstheorieën of die betaling eisen, moeten onmiddellijk door het publiek en het personeel worden overgenomen. Dit toont de noodzaak aan van onafhankelijke arbeidersmedia!
- Informatie moet op grote schaal worden verspreid op werkplekken, universiteiten en scholen tijdens betaalde werkuren of studietijd.
- Beslissingen over de noodzakelijke maatregelen die moeten worden uitgevoerd en het beheer ervan moeten worden genomen door democratische structuren van gewone mensen uit de arbeidersklasse, van vertegenwoordigers van de arbeidersbeweging en de lokale bevolking, met de mening van medische deskundigen als leidraad.
Preventie
Overheidsmaatregelen zoals lichaamstemperatuurmetingen op luchthavens, die min of meer nutteloos zijn gezien het feit dat men het virus kan dragen zonder koorts of andere symptomen, worden genomen in een poging om aan te tonen dat “er iets wordt gedaan” en om te verhullen dat de nodige investeringen in meer medisch personeel en middelen niet worden gedaan. Er is meestal nagelaten om een programma van vroegtijdige tests in te voeren om de infectieketens op te sporen en effectieve manieren te implementeren om ze te blokkeren. De regeringen gebruiken de dreiging ook om hun politieke belangen te bevorderen, zoals in Italië, waar stakingen zijn verboden met Covid-19 als argument voor deze antidemocratische maatregel.
Tegelijkertijd worden mensen onder druk gezet om aan het werk te gaan, zelfs als ze zich ziek voelen uit angst voor loonverlies, of zelfs voor hun baan. Onlangs ging een werknemer in de Duitse VW-fabriek in Wolfsburg aan het werk, hoewel hij zich ziek voelde, en stierf vervolgens. Het management dwong zijn collega’s om naast het lichaam te blijven werken om te voorkomen dat de productielijn werd stilgelegd. Sommige bedrijven, zoals luchtvaartmaatschappijen, proberen het virus te gebruiken om eerdere economische problemen op te vangen door het personeel te laten betalen: door mensen te ontslaan, hen op een minimum aantal uren te zetten of op onbetaald verlof te sturen en te besparen op loon.
In hun pogingen om de verspreiding van het virus te beperken, gebruiken regeringen maatregelen die gevolgen hebben voor het publiek. Vaak hebben mensen niet de middelen om de dwingende maatregelen effectief in de praktijk om te zetten. Wij eisen een andere aanpak – de gezondheid van iedereen is een publieke verantwoordelijkheid en moet daarom door de hele samenleving worden georganiseerd en gefinancierd.
We zeggen:
- Waar nodig moeten voorzieningen voor een goede handwas, desinfectie en alles wat nodig en nuttig is, ter beschikking worden gesteld en moet het materiaal gratis worden uitgedeeld. Het toont de absolute perversie van het kapitalistische systeem aan dat bedrijven proberen te profiteren van de behoefte van de mensen om hun gezondheid te beschermen, dus die bedrijven moeten worden overgenomen door de gemeenschap, en worden beheerd voor de behoeften van de samenleving. Op die manier kan de productie worden omgeschakeld of verhoogd. De werkenden weten zelf best hoe de productie is georganiseerd, welke producten nuttig en noodzakelijk zijn en gemakkelijk kunnen worden vervangen en hoe de productie kan worden veranderd om zo snel mogelijk te voorzien in de noodzakelijke noodvoorraden. Daarvoor moet de productie worden beheerd en gecontroleerd door democratisch gekozen organen van de werkenden zelf.
- Maskers en andere zaken die nodig zijn voor de bescherming van met name het medisch personeel moeten gratis en in de nodige hoeveelheden worden verstrekt. Sommige bedrijven beweren dat de voorraden laag zijn, alleen maar om tegen hogere prijzen te kunnen verkopen. Dit onderstreept waarom de industrie moet worden gecontroleerd door gekozen vertegenwoordigers van de gemeenschap, werknemers van het bedrijf zelf en de bredere arbeidersbeweging.
Het schizofrene karakter van de burgerlijke regeringen komt aan het licht wanneer ze grote evenementen zoals het carnaval in Venetië en sportevenementen afgelasten. Medische deskundigen merken op dat dit alleen maar betekent dat mensen meer tijd doorbrengen in afgesloten ruimtes, zoals bars waar de overdracht nog makkelijker is. Tegelijkertijd wordt van de mensen nog steeds verwacht dat ze elke dag naar hun werk gaan, vaak met behulp van openbaar vervoer, om de economie draaiende te houden en de winst te garanderen. Als het risico van verdere verspreiding moet worden beperkt, dan moet de eerste maatregel zijn om de noodzaak om te werken te beperken tot de banen die echt nodig zijn, en waar mogelijk om thuiswerken in te voeren. Er zijn speciale maatregelen nodig om de laagbetaalden extra hulp te bieden, aangezien zij geen middelen hebben voor extra uitgaven.
Als scholen en kinderopvang worden gesloten, moeten de ouders van hun werk thuis kunnen blijven met volledig loon. Dat is belangrijk, niet alleen om de rechten van de werkenden te beschermen, maar ook om te voorkomen dat kinderen elders in groepen samenkomen omdat de ouders niet thuis kunnen blijven. Het naleven van de noodzakelijke hygiënische maatregelen bij groepen kleine kinderen is vrijwel onmogelijk. Als bedrijven beweren dat ze het zich niet kunnen veroorloven om te betalen, moeten hun boeken als eerste maatregel opengesteld worden voor publiek toezicht om te controleren of dit waar is, en degenen die niet kunnen betalen moeten door de gemeenschap worden overgenomen en onder de controle en het beheer van de werkenden zelf komen te staan.
Wanneer er reisbeperkingen worden ingevoerd, mogen deze niet ten koste gaan van de arbeidersklasse: als mensen hun geboekte reis moeten annuleren of wijzigen, moeten ze volledig worden gecompenseerd voor verliezen of eventuele extra kosten. Discussies en beslissingen over noodzakelijke quarantaines, welke productie moet worden voortgezet en welke maatregelen moeten worden genomen om de verspreiding van het virus tegen te gaan, moeten worden gevoerd door democratisch georganiseerde en bestuurde comités van gezondheidsdeskundigen, de lokale gemeenschap en de werkenden ter plaatse. Zij mogen niet worden overgelaten aan de regeringen die de belangen van de kapitalistische klasse verdedigen.
In regio’s waar quarantaine noodzakelijk is, moet de distributie van voedsel en andere noodzakelijke zaken openbaar worden georganiseerd door democratisch gekozen comités om te voorkomen dat mensen met meer geld beter worden “bediend” dan anderen.
Zorg
Het sterftecijfer van Covid-19 hangt sterk samen met de kwaliteit van de gezondheidszorg. In landen met een zwakke gezondheidssector of zonder openbare gezondheidszorg zullen er meer doden vallen. In Iran, het land met het hoogste dodental buiten China, wordt de reactie op de epidemie belemmerd door het gebrek aan actie van het regime, leugens en corruptie – maar ook door de door de VS opgelegde economische sancties die de toegang tot medische basisvoorzieningen hebben beperkt en de invoer van diagnosekits hebben beperkt.
Maar ook in de ontwikkelde kapitalistische landen zullen er enorme problemen ontstaan door een gebrek aan middelen. Een oudere patiënt in Oostenrijk bleek pas besmet te zijn met Covid-19 nadat hij 10 dagen in het ziekenhuis had gelegen en aan ‘griep’ leed. In Italië toont de situatie aan hoe ernstig, gevaarlijk en stompzinnig het proces van ontmanteling van de zorgsector is geweest dat de belangrijkste politieke krachten van het land de afgelopen jaren hebben uitgevoerd. Door neoliberale aanvallen en federalistisch regionalisme is de afgelopen twintig jaar de zorgsector in stukken gehakt, afgebroken en opgesplitst in talrijke autonome regionale gezondheidsdiensten zonder de bevoegdheden en de impact die een eengemaakte nationale gezondheidsdienst van een moderne staat zou moeten hebben.
De verbetering van de medische wetenschap en technologie heeft de behoefte aan langdurige behandelingen in ziekenhuizen verminderd. Maar overal is dit argument gebruikt om te ver te gaan in die richting om de zorguitgaven te verminderen. Zogenaamde deskundigen hebben de vermindering van ziekenhuisbedden en personeel geëist om ze efficiënter te maken of, zoals in veel gevallen, de privatisering van belangrijke onderdelen van de zorgsector in het belang van de winst. Dit heeft geleid tot uitputtende werkomstandigheden in ziekenhuizen en een gebrek aan middelen voor een fatsoenlijke behandeling – zelfs in ‘normale’ tijden. Nu dreigt de pandemie extreme omstandigheden te creëren en wordt het hele gezondheidsstelsel opgerekt tot een breekpunt.
We zeggen:
- Als eerste stap moet al het personeel in de zorgsector worden bevrijd van werk dat niet direct verband houdt met de zorg – zoals administratie en onnodige documentatie. Dit zou onmiddellijk 20-30% extra middelen vrijmaken.
- Er moet meer zorgpersoneel komen met maximale veiligheidsmaatregelen en een fatsoenlijk loon. Dit extra personeel moet blijven na de crisis om de werktijd in de sector te verkorten. Hoewel er behoefte is aan meer personeel, verwerpen we dwangarbeid en verdedigen we het recht om werk te weigeren. De geschiedenis heeft laten zien hoe onbaatzuchtige mensen bereid zijn hun eigen leven in gevaar te brengen in tijden van oorlog, catastrofe of ziekte.
- In tijden van ziekte, en in werkelijkheid te allen tijde, is er geen ruimte voor concurrentie in de zorgsector. Ziekenhuizen moeten samenwerken ten behoeve van de samenleving. Alle privéklinieken en gezondheidsinstellingen moeten het Covid-19 virus gratis behandelen voor iedereen die erom vraagt.
- De toegang tot medische behandeling mag nergens beperkt zijn… Miljarden mensen over de hele planeet kunnen zich geen ziekteverzekering veroorloven. Zelfs in het rijkste land van de planeet – de VS – bestaat er geen universele gezondheidszorg. Alle noodzakelijke medicijnen en behandelingen om met Covid-19 om te gaan, moeten worden verstrekt en betaald door de staat.
- Alle economische sancties tegen Iran en andere landen moeten onmiddellijk worden beëindigd, samen met alle maatregelen die het verkeer van medische apparatuur in de getroffen gebieden beperken. In een situatie van pandemie is het duidelijk dat sancties niet alleen onmenselijk zijn, maar een bedreiging vormen voor de hele samenleving als besmette, maar onbehandelde mensen het virus verder verspreiden.
- Gezondheid is een mensenrecht en mag nooit worden overgedragen aan een op winst gerichte markt. Geprivatiseerde en particuliere gezondheidsinstellingen moeten onmiddellijk (opnieuw) worden genationaliseerd. In een genationaliseerd en democratisch georganiseerd gezondheidssysteem wordt alle informatie gedeeld, wordt materiaal op de meest effectieve manier verspreid en worden patiënten rechtvaardig en effectief behandeld.
Farmaceutisch onderzoek en industrie
Net als alles onder het kapitalisme, is gezondheid en onderzoek een handelswaar. Maar het zijn niet alleen een paar louche bedrijven die extra winst maken door te speculeren met maskers en andere medische benodigdheden – het is de hele farmaceutische industrie. In 2019 verhoogden de 10 grootste farmaceutische bedrijven hun winst met 7% tot een totaal van 138 miljard dollar. Het bedrijf dat als eerste een vaccin of zelfs een medicijn voor Covid-19 produceert, zal een fortuin verdienen. Dus terwijl teams van wetenschappers aan medicatie werken, delen bedrijven geen informatie en worden onderzoeksresultaten geheim gehouden. Dat geldt ook voor andere ernstige ziekten! Winst voor een kleine minderheid is belangrijker dan het leven van heel veel mensen.
De uitbraak van Covid-19 laat duidelijk de problemen zien van de gecentraliseerde productie van medicijnen om de winst te verhogen. Aangezien de meeste geneesmiddelen in China en India worden geproduceerd, wordt het tekort aan belangrijke geneesmiddelen in een aantal landen steeds nijpender. Naarmate de tekorten toenemen, komt de gezondheid van niet-besmette mensen in gevaar.
We zeggen:
- De farmaceutische industrie moet in publieke handen worden genomen en in het belang van iedereen worden bestuurd.
- Patenten moeten worden afgeschaft omdat zij informatie monopoliseren – alle beschikbare informatie moet worden gedeeld en openbaar worden gemaakt. Er moet meer worden geïnvesteerd in onderzoek om sneller resultaten te behalen – de winsten van de farmaceutische bedrijven kunnen dit gemakkelijk betalen. Gekozen comités van deskundigen, werkenden, patiënten en medisch personeel moeten alle belangrijke beslissingen nemen, de resultaten evalueren en beslissen over noodzakelijke veranderingen.
- Het herstel van gedecentraliseerde structuren voor de productie van geneesmiddelen om tekorten te voorkomen in situaties van uitbraken, natuurrampen, enz.
- Geen hamsteren van medicijnen voor winst – voor het democratisch beheer van de distributie van medicijnen.
Migratie
Het kapitalistische systeem met zijn oorlogen, uitbuiting en vernietiging van de natuur dwingt miljoenen mensen op de planeet om hun huizen te ontvluchten. Extreemrechtse, maar ook ‘gewone’ burgerlijke regeringen proberen de schuld voor de gevolgen van hun beleid – het verlies van banen, gebrek aan huisvesting etc. – bij migranten en vluchtelingen te leggen. De racistische propaganda die de samenleving al decennia lang vergiftigt, heeft al geleid tot racistische aanvallen op Chinese of andere ‘Aziatisch’ uitziende mensen in Duitsland, Italië, Groot-Brittannië, Rusland, de VS en andere landen.
Met een toename van infecties in Afrika en het Midden-Oosten, die dreigen te leiden tot epidemische uitbraken in de enorme vluchtelingenkampen, waar mensen onder vreselijke omstandigheden zonder sanitaire voorzieningen en medische hulp worden samengeperst, en met de “opening” van de grens naar de Europese Unie door Erdogan, hebben socialisten en de arbeidersbeweging nood aan een programma voor vluchtelingen.
Rechts valt nu al migranten en vluchtelingen aan met Covid-19 als excuus. Binnenkort zullen ze ongetwijfeld worden gevolgd door verschillende burgerlijke partijen, waaronder schijnbaar “progressieve” sociaaldemocratische en groene partijen. Zij zullen proberen nog meer racistische migratieregels in te voeren, muren te bouwen en fort Europa te versterken, met als argument dat dit nodig is als ‘bescherming’ tegen het virus. Op Cyprus zijn vier van de negen grensovergangen langs de bufferzone tussen het noorden en het zuiden gesloten, in een poging om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan – ondanks het ontbreken van bevestigde gevallen aan beide zijden van de scheidslijn.
Als er geen andere effectieve maatregelen worden genomen, kan dit leiden tot een situatie waarin zelfs linkse en werkende mensen het gevoel hebben dat ze dergelijke acties niet leuk vinden, maar dat ze geen andere keuze hebben dan ze te accepteren. Maar Covid-19 is democratisch en antiracistisch: het vraagt niet naar geslacht, religie of nationaliteit. Dus elke maatregel gebaseerd op dergelijke kenmerken is in het beste geval nutteloos. Degenen die het virus gebruiken om verdeeldheid te zaaien, verhinderen ons om samen te werken om de verdere verspreiding te stoppen en de crisis op te lossen.
Geen enkele grenscontrole kan alle vluchtelingen buiten de deur houden – laat staan elk virus. “Je kunt geen virus insluiten”, legt Larry Gostin, hoogleraar Global Health Law aan de Georgetown University in Washington, uit. De reden waarom mensen bang zijn voor migranten en vluchtelingen is de verkeerde informatie die over Covid-19 wordt verspreid en de lange termijn ervaringen van velen, met name dat de heersende klassen de gewone werkenden laten betalen voor de nog armere vluchtelingen die in 2015 naar Europa kwamen of die uit Latijns-Amerika naar de VS vluchtten. Maar noch de vluchtelingen, noch de arbeidersklasse in de ontwikkelde kapitalistische landen zijn verantwoordelijk voor oorlog, klimaatverandering en armoede – de meest voorkomende redenen waarom mensen vluchten.
We zeggen
- Als eerste stap moet het geld dat wordt gebruikt voor het subsidiëren van grote bedrijven zoals de luchtvaartmaatschappijen onmiddellijk worden gebruikt om de levensomstandigheden in de grote vluchtelingenkampen te verbeteren om een uitbraak van Covid-19 daar te voorkomen. Uitwijzingen moeten worden stopgezet en het recht van vluchtelingen op asiel moet worden verdedigd.
- Degenen die verantwoordelijk zijn voor de redenen waarom mensen vluchten, de wapenindustrie, het grootkapitaal, de olie- en mijnbouwbedrijven en de militaire aannemers, zijn huurlingen die profiteren van de superuitbuiting van de mensen en de natuurlijke grondstoffen van de neokoloniale wereld. Zij moeten betalen. De onteigening van deze bedrijven en het gebruik van hun middelen om onmiddellijke hulp te bieden, zou betekenen dat minder mensen gedwongen worden om te vluchten.
Op het moment van schrijven zijn de langetermijneffecten van Covid-19 nog onduidelijk. Maar het virus toont duidelijk de zwakte van de wereldeconomie en het onvermogen van de heersende elite en het kapitalistische systeem als geheel om met dergelijke bedreigingen om te gaan.
Een pandemie kan een schok zijn. Het kan een einde maken aan de golf van protesten en strijd die in 2019 uitbrak. Maar het onvermogen van de heersende klasse om het op te lossen of er zelfs goed mee om te gaan zal leiden tot woede. Als de organisaties van de arbeidersklasse een weg vooruit laten zien, oplossingen aanbieden om de crisis aan te pakken en te overwinnen, kan dit helpen om wanhoop, een groei van racisme en vreemdelingenhaat te voorkomen en te bouwen aan een socialistische oplossing om een einde te maken aan dit zieke, kapitalistische systeem. Het is niet het moment om in paniek te raken, maar om de strijd te organiseren!
