Actie afgelopen maandag in Gent. Foto: Jean-Marie Versyp

Het protest na het racistisch politiegeweld in de VS bereikt ook ons land. Dat is geen toeval: racisme is hier schering en inslag. Dodelijk racisme is ook hier bekend: op 10 april nog kwam de 19-jarige Adil om het leven toen hij aan een identiteitscontrole door de politie probeerde te ontsnappen. In 2018 kwam het meisje Mawda om nadat de politie schoot op een busje met vluchtelingen. En dan is er nog het dagelijkse racisme.

Toename racisme

Ongelijkheid in het onderwijs, meer kans op armoede, minder mogelijkheden om werk te vinden … Dat is de dagelijkse realiteit voor mensen met een migratieachtergrond. Op al deze vlakken is de ongelijkheid in België bij de grootste in Europa. Het besparingsbeleid maakt dit enkel nog erger. Alle werkenden en hun gezinnen worden hierdoor getroffen, maar wie het al moeilijk had nog meer. Om het falen van dit beleid weg te moffelen, profileerde N-VA zich de afgelopen jaren steeds meer rond kwesties als vluchtelingen. Theo ‘Trump’ Francken zorgde mee voor een terugkeer van het Vlaams Belang door racisme aanvaardbaar te maken.

De opgang van extreemrechts leidt tot meer bedreigingen en openlijk racisme. Denk maar aan de jonge nazi’s van de club van VB-parlementslid Van Langenhove die op Pukkelpop zwarte jongeren intimideerden door te roepen: “Handjes kappen, de Congo is van ons.” Of nog de dreigbrief die een VB-kiezer in Aalst verspreidde na de laatste verkiezingen waarin hij mensen met een migratieachtergrond omschreef als “halve beesten”. Of nog de racistische brandstichting in een toekomstig asielcentrum in Bilzen eind 2019.

Racisme is helaas niet op een terugweg. Tegen een achtergrond van economische recessie dreigen alle vormen van verdeeldheid nog meer uitgespeeld te worden. Nu reeds gaan heel wat jobs verloren. In plaats van de inhalige kapitalisten aan te pakken die mensen afdanken om hun winsten veilig te stellen, zal extreemrechts de verantwoordelijkheid opnieuw bij migranten of vluchtelingen leggen. Dezelfde mensen die in België, vooral in Vlaanderen overigens, nog minder kansen genieten dan in de meeste andere Europese landen.

Solidariteit

Zoals Fred Hampton van de Amerikaanse Black Panthers destijds opmerkte: “Je kan vuur niet met vuur bestrijden. Je moet vuur met water bestrijden. We zullen racisme met solidariteit bestrijden. We bestrijden het kapitalisme niet met zwart kapitalisme. We bestrijden kapitalisme met socialisme.”

Solidariteit is iets wat we moeten opbouwen. Doorheen actie doen we samen ervaring op. Deze acties kunnen we aangrijpen om onze eenheid te versterken en banden te smeden met andere lagen in de samenleving die in actie komen. Denk aan het zorgpersoneel dat meer collega’s, meer middelen en betere zorg eist. Of aan de mensen-zonder-papieren die al verschillende acties deden tijdens de Covid-19 crisis en slachtoffer zijn van institutioneel en ander racisme. Solidariteit betekent dat we samen sterker staan. Een inclusieve benadering die rekening houdt met alle gevoeligheden versterkt onze strijd.

We mogen het initiatief niet overlaten aan het establishment dat ons hier gebracht heeft. Ze zullen er snel bij zijn om ons protest ofwel te criminaliseren ofwel te recupereren om het te beperken tot louter symbolische maatregelen of vage beloften waar nadien toch niets van komt. Door ons te organiseren, kunnen we zelf onze boodschap bepalen en daar democratisch over discussiëren met al wie de strijd steunt.

We weten wat we niet willen: racisme, politiegeweld, onderdrukking … Laten we onze acties en organisatie aangrijpen om het ook te hebben over wat we wel willen. Een degelijk leven met betaalbare woningen, toegankelijk onderwijs, goede openbare diensten, jobs met lonen waarvan je deftig kan rondkomen …  en dit voor iedereen, zonder onderscheid op basis van afkomst, huidskleur of seksuele geaardheid. Om dat te bereiken moeten we een einde maken aan dit systeem dat racisme in zich draagt, zoals donkere wolken regen in zich dragen.

Kapitalisme en racisme zijn twee handen op één buik. Het is bij de verdeling van tekorten dat racisme ingang vindt bij een deel van de bevolking. Daartegenover is er strijd nodig om de beschikbare middelen en rijkdom in te zetten voor de behoeften en noden van de meerderheid van de bevolking, in plaats van een kleine elite van superrijken. Dat is wat een socialistische samenleving inhoudt. Voortrekkers van de zwarte bevrijdingsstrijd in de VS, zoals Martin Luther King en Malcolm X, kwamen vanuit heel verschillende standpunten tegen het einde van hun leven tot antikapitalistische conclusies. Dat maakte hen zo gevaarlijk. Laten we hun conclusies vandaag in onze strijd voor maatschappijverandering meenemen.

 

#JusticeForGeorgeFloyd. Solidariteit komt ook in ons land op straat

Op maandag 1 juni vonden de eerste solidariteitsacties in ons land plaats. In Gent kwam het initiatief van campagne ROSA, Actief Linkse Studenten en Blokbuster. Op 24 uur tijd werd een actie met 500 aanwezigen georganiseerd. Er waren afspraken gemaakt met de politie, zelfs indien toelating niet mogelijk was.

Op anderhalve meter van elkaar werden de Corona-maatregelen gerespecteerd, mondmaskers werden uitgedeeld en ontsmettingsalcohol was er voor iedereen aanwezig. Het was een groot succes: het was een strijdbare actie met 500 aanwezigen. Het Sint-Pietersplein stond vol en slogans werden luid mee gescandeerd. Twee organisatoren kregen elk een GAS-boete van 350 euro. Blijkbaar is het democratisch recht op veilig protest in een erg strenge lockdown gestoken. Nochtans was de kans op besmetting met het corona-virus tijdens de actie kleiner dan op een doorsnee werkplaats of in een supermarkt.

Op 7 juni is er een eerste nationale actie in Brussel gepland. Het potentieel is groot, maar tegelijk probeert het establishment protest voor te stellen als onveilig of een risico in het kader van Covid-19. We mogen dat niet zomaar als onbelangrijk afdoen. Brede lagen van de bevolking zijn terecht bezorgd om hun gezondheid. Het establishment is in staat om een massale militaire repressie tegen de eigen bevolking in de VS in te zetten, maar niet om die bevolking te beschermen tegen een gezondheidscrisis. Dat toont war de prioriteiten van dit systeem liggen. Onze keuze is niet die tussen protesteren of bescherming van onze gezondheid. Beiden vereisen strijd tegen het systeem.  De steun van zorgpersoneel van ‘La Santé en Lutte’ voor het protest van Black Lives Matter is belangrijk. Dat is hoe solidariteit eruit ziet!

 

Campagne ROSA, Blokbuster en ALS mee in actie

De antifascistische campagne Blokbuster heeft een lange traditie van protest tegen racistisch politiegeweld, zowel in de VS als hier. We deden al acties na de moord op Rodney King in 1991, het jaar dat Blokbuster werd opgezet. Campagne ROSA en ALS organiseerden protest tegen de seksistische meeting met Jeff Hoeyberghs aan de UGent en eerder ook tegen de racisten van Schild & Vrienden. Je kan onderdrukking niet efficiënt bestrijden, als je tegelijk wegkijkt van andere vormen van onderdrukking. De strijd tegen racisme, seksisme, LGBTQI+-fobie voeren we best samen!

We willen samenwerken met al wie in actie komt. Er is immers debat nodig over de eisen van het protest. Daarbij doen wij enkele voorstellen.

Zo komen we op voor een grootschalig plan van publieke investeringen in zorg, onderwijs en sociale huisvesting. Deze investeringen zouden de tekorten wegwerken en tienduizenden degelijke en maatschappelijk nuttige jobs creëren om iedereen een toekomst te geven. We komen op voor democratisch, kwaliteitsvol en gratis onderwijs en lonen die mensen in staat stellen fatsoenlijk te leven, de invoering van een minimumloon van 14 euro per uur zou een goede eerste stap in die richting zijn.

Deze eisen botsen op de winstlogica van bedrijven. Het is die logica die mensen zoveel en zo snel mogelijk terug aan de slag wilde terwijl de pandemie nog volop woedde. Voor een toekomst die niet gekenmerkt wordt door wanhoop, ellende en onderdrukking, moeten we strijden tegen het kapitalisme en opkomen voor socialistische maatschappijverandering.