Het leek best makkelijk: politiek rechts heeft genoeg zetels en genoeg partijen om een asociale rechtse regering mogelijk te maken. Maar de kabinetsformatie is nog niet gelukt en nu Nieuw Sociaal Contract afstand houdt, is maar de vraag of het rechtse kabinet waar Geert Wilders op hoopt, er ook komt. Pieter Omtzigt lijkt een nieuw rechts kabinet te willen gedogen. Dat betekent dat zo’n kabinet alleen mogelijk is als de VVD meedoet samen met PVV en BBB.
Laten we er niet omheen draaien, politiek rechts beheerst de Tweede Kamer. Rechtse partijen hebben samen 82 zetels, genoeg om een rechts kabinet mogelijk te maken. De ’’Partij voor Vreemdelingenhaat en Vrijemarktpolitiek’’ heeft zelfs kenbaar gemaakt om te stoppen met hun hetze tegen moslims en ze willen ook het eigen risico in de zorg niet direct afschaffen. Wilders doet dus al water bij de wijn om de bezittende klasse te laten zien, hoe betrouwbaar hij is.
Nieuw Sociaal Contract en de Boer Burger Beweging zijn nooit gezien als directe politieke vertegenwoordigers van het kapitalisme, maar doordat deze hulptroepen voor CDA en VVD ze hebben ingehaald qua politieke kracht, zijn deze partijen nu deel van de kabinetsformatie. Maar rechts is nu zo groot dat de rechtse partijen het op veel punten oneens zijn. Over bijvoorbeeld de wolf in Nederland. PVV is voor het dier, BBB tegen. VVD steunde op het laatst toch het verplicht spreiden van asielzoekers, terwijl PVV daar fel tegen op is. NSC en BBB steunde ook de motie van de Partij voor de Dieren om Lelystad Airport niet te openen voor internationaal verkeer. De VVD was daar natuurlijk voor.
Over Oekraïne leek rechts verenigd, geen extra geld naar Kyiv. Maar Mark Rutte gaf aan zich niet aan de wens van politiek rechts te houden. De motie van de rechtse partijen werd gewoon genegeerd door Rutte, Nederland blijft Oekraïne met veel belastinggeld steunen. Hier zien we dus de verdeeldheid tussen populistisch rechts en traditioneel gevestigd rechts.
Toen Pieter Omtzigt uit de kabinetsformatie leek te stappen, sloeg de paniek bij rechts meteen aan. Wilders roept al dat NSC met VVD, PvdA-GL en D66 een kabinet zou proberen te vormen. Zo’n kabinet zou net zo kapitalistisch zijn, alleen minus de rechtse standpunten waar Wilders zo op hamert zoals minder arbeidsmigranten. Een paars kabinet is ‘’niet in het landsbelang’’ beweert de alleenheerser van de PVV, alsof we geen kapitalistisch beleid zouden krijgen met een kabinet Wilders 1. Nee, of nu met of zonder Geert Wilders, het kapitalisme krijgt een kabinet dat in hun voordeel zal werken. De voorkeur van de kapitalistische klasse gaat natuurlijk uit naar een meerderheidskabinet van vertrouwde politieke partijen, maar nu dat door de verkiezingen niet mogelijk is, moet er maar wat bij elkaar worden geïmproviseerd
Wilders als premier heeft niet de voorkeur van de Nederlandse bourgeoisie. Niet betrouwbaar genoeg, niet in staat ervaren ministers te leveren, een bedreiging voor de EU waar ze van afhankelijk zijn, buitenlandpolitiek een aanfluiting, kortom: generaal van de hulptroepen OK, maar niet de baas van het land. Maar de bourgeoisie kan natuurlijk niet om de verkiezingsuitslag heen. En het gevaar bestaat nu dat Wilders bij nieuwe verkiezingen nog groter uit de bus komt (PVV peilt nu op 49 zetels…) dat willen ze al helemaal niet.
De VVD is te verzwakt uit de verkiezingen gekomen om de leiding te nemen. Yesilgüz was verantwoordelijk voor de desastreus uitgepakte keus voor het verkiezingsthema migratie, ze verloor de verkiezingen, zette de VVD direct na de verkiezingen in de gedoogstand (een fout in de ogen van de rechtervleugel van de VVD) en wist in de formatie ook niet met overtuigende oplossingen te komen. Daarom is een zogenaamd buitenparlementair kabinet misschien de meest gunstige oplossing voor de bourgeoisie. Er zouden dan een aantal zakenmensen en ‘deskundigen’ van buitenaf zitting kunnen nemen in zo’n kabinet: betrouwbare personen met ervaring, daar gaat het om. Die zouden dan in principe de steun moeten krijgen van de rechtse partijen in de Tweede en Eerste Kamer. Moet te organiseren zijn, toch?
Wat vertraging in de aanpak van de stikstof in de landbouw en de energietransitie moet dan worden geaccepteerd, alsook wat deining rond de steun voor Oekraïne (de PVV senatoren stemden ondanks de draai van Wilders tegen) en er zou een flinke massageslag moeten plaatsvinden over de noodzaak van nieuwe bezuinigingen (het goedkope geld is op, dus de afschaffing van de eigen risico bijvoorbeeld valt buiten de boot) en er zou iets moeten worden opgetuigd over het verbeteren van het functioneren van de overheid (maar stel je er niet te veel van voor, want het personeelstekort blijft) en dat is dan misschien een leuke tijdelijke oplossing. Want we moeten tenslotte door, is het niet…
Het spreekt vanzelf dat er bijvoorbeeld voor Defensie een deskundige zwaargewicht wordt aangetrokken. Europa is in gevaar, er zijn nieuwe fregatten (5 miljard Euro) nodig, de onderzeeboten moeten vernieuwd (4 miljard Euro) en ook landmacht en luchtmacht moeten natuurlijk weer worden opgekrikt.Echte oplossingen voor de problemen in de zorg gaan er niet komen, daar is geen personeel en geen geld voor. De ouwetjes en de zieken zorgen maar voor zichzelf. De crisis in het onderwijs wordt ook niet opgelost, geen personeel en geen geld, wie het kan betalen kan zich laten bijspijkeren in het buitenland. De woningnood, in Nederland al aanwezig na de Tweede Wereldoorlog, daar komt geen oplossing voor (geen geld, geen personeel voor het bouwen, het wordt eentonig…)
Hoe wanhopig Wilders al is geworden blijkt uit zijn uitspraak dat het toch niet zo kan zijn dat op rechts een meerderheidskabinet, een extraparlementair kabinet, een minderheidskabinet en een gedoogkabinet niet mogelijk blijken. Onze voorspelling: er rolt uiteindelijk uit de formatie één of ander rechts politiek wangedrocht dat bij gebrek aan een alternatief zelfs nog een tijdje kan voortmodderen. Oplossingen voor de problemen van toeslagenaffaire (kan zo maar weer gebeuren) tot en met de woningnood, komen er niet. Socialistische ideeën lijken op dit moment ver weg. Zelfs het plan om het verkiezingsprogramma van de SP voor de Europese verkiezingen deze zomer “Voor de werkende klasse” te noemen, toch geen heel grote stap naar links, werd door de rechtervleugel in de SP gedwarsboomd op het partijcongres. Maar de dagelijkse problemen van de werkende klasse verdwijnen daar niet door.
Het verandert ook niets aan het harde feit dat alleen georganiseerd verzet en harde actie van de werkende klasse, via vakbonden en een toekomstige arbeiderspartij iets aan de situatie kunnen veranderen en een basis kunnen leggen voor socialistische oplossingen in de toekomst.
