De gevestigde media schreeuwen over een extreemlinkse coup binnen Labour. Dat is niet verwonderlijk. Onder Tony Blair vonden de grote bedrijven een veilig alternatief op de conservatieve Tories. Ze verlangen ernaar om Labour terug op een pro-kapitalistisch en pro-besparingsstandpunt te krijgen, zeker nu de Tories verdeeld zijn er het gevaar is om in de Brexit geen stabiele politieke formatie te hebben.
Redactioneel commentaar van weekblad ‘The Socialist’
Beperkte intrekking van uitsluitingen, referenda onder huurders, ‘gemeentelijk socialisme’
De gevestigde media hoopt op een storm die de rechtse Blairisten in Labour versterkt tegen de vooruitgang van de aanhangers van Corbyn. Veel mensen zijn enthousiast over de voorstellen van Corbyn en hopen dat de recente ontwikkelingen in Labour zullen leiden tot verandering waarbij Labour een antibesparingspartij, zelfs een socialistische formatie, wordt die voor de gewone bevolking opkomt en hun leven verbetert.
Deze hoop is versterkt nu de aanhangers van Corbyn een kleine meerderheid gewonnen hebben in de nationale leiding van Labour, het National Executive Committee (NEC), en de voorzitterspositie van de geschillencommissie binnenhaalden. Het heeft er reeds toe geleid dat een aantal linkse activisten die eerder uitgesloten werden nu terug in Labour opgenomen zijn.
Het NEC kwam tussenbeide in Haringey [waar er een grote discussie is over grond van de gemeente die aan een privaat bedrijf wordt gegeven om te ontwikkelen], maar deed dit op erg milde wijze met slechts een oproep om de uitbesteding van de grond te ‘schorsen’ voor een ‘verzoening’ tussen de gemeenteraadsleden die zich onder druk van de grote lokale campagne tegen een privatisering keerden enerzijds en de rechtse voorstanders van privatisering anderzijds.
Corbyn hield ook een toespraak waarin hij het had over het einde van de privatiseringen in de openbare diensten en over een terugkeer naar ‘gemeentelijk socialisme.’ In een toespraak voor gemeenteraadsleden stelde hij dat de lokale autoriteiten de privatisering van openbare diensten moeten omkeren. Er werd beloofd dat er een referendum onder sociale huurders moet komen vooraleer sociale blokken gerenoveerd worden, dat sociale huisvesting die verdwijnt vervangen wordt en dat er meer betaalbare huisvesting komt.
De Labour-voorzitter stelde voor dat gemeenten de bevoegdheid krijgen om leegstaande woningen in beslag te nemen om er daklozen in onder te brengen. Schaduwminister van huisvesting John Healey stelde dat een Labour-regering een wet zou invoeren waardoor de overheid grond aan de nominale prijs ervan kan aankopen. Dit ‘gemeentelijk socialisme’ omvat ook het terug in publieke handen nemen van geprivatiseerde diensten en rechtstreekse tewerkstelling van gemeentepersoneel door de lokale overheden.
De druk van verschillende campagnes rond betaalbaar wonen en tegen gentrificatie in Londen zorgde er al voor dat burgemeester Sadiq Khan aankondigde dat er voortaan referenda komen onder sociale huurders. Voorheen was hij daartegen. Deze koerswijziging geeft vertrouwen aan campagnes die opkomen voor een referendum, zoals de Save our Square campagne in Walthamstow die nu botst op niet-gekozen topambtenaren van de gemeente die zich zelfs verzetten tegen een petitie voor een referendum.
Corbyn verklaarde dat deze maatregelen meteen moeten doorgevoerd worden en wees op enkele gevallen waar gemeenten “diensten terug in publieke handen nemen en dure publiek-private samenwerkingsverbanden stoppen.” Deze aankondigingen komen geen dag te vroeg. Labour-besturen gingen, ondanks de koers van Corbyn, gewoon verder met hun beleid van privatiseringen, sluiting van diensten, afbouw van jobs en lonen. Het spook van het einde van de nationale financiële ondersteuning van lokale besturen in 2020 maakt dat Labour-besturen zoeken naar mogelijkheden om publieke bezittingen en diensten te verkopen, luxehuisvesting aan te trekken en private ontwikkelaars hun gangen te laten gaan. Zo hopen ze de inkomsten te vergroten.
Om de brede steun voor Corbyn niet te ondermijnen, is het noodzakelijk dat er een duidelijke instructie komt dat de lokale besturen hiermee moeten stoppen. De plannen moeten ook verder gaan. Er is nood aan een massaal programma van publieke investeringen in sociale huisvesting. Er is controle nodig op de huurprijzen in de private sector. En we moeten de besparingen stoppen en omkeren.
Als Corbyn aarzelt om duidelijke richtlijnen te geven, komt dit door de nadruk van zijn omgeving in de leiding van Momentum op de pogingen om de ‘eenheid’ met de rechterzijde in de partij te bewaren. Corbyn verklaarde over Haringey dat de tussenkomst eenmalig was en dat het doel is “om mensen bijeen te brengen.”
Rechts gebruikt elke kans
De linkerzijde doet er alles aan om rechts niet voor het hoofd te stoten, maar rechts voert telkens een harde strijd als het een kans ziet. Na de brede steun voor Corbyn in de parlementsverkiezingen wist de rechterzijde dat het moeilijk was om steun te vinden en dus werden de openlijke aanvallen gestopt.
Maar zodra er een kans is, wordt die gegrepen. Tony Blair begon het jaar met een campagne om het EU-referendum over te doen. De rechterzijde in de vakbond Unite probeert de verkiezing van Corbyn-aanhanger Len McCluskey als voorzitter teniet te doen. Het doel is telkens om Corbyn te ondermijnen.
Parlementslid Chris Williamson, een aanhanger van Corbyn, werd binnen de fractie tot een kleinere rol veroordeeld nadat hij een voorstel deed rond gemeentetaksen. De meeste gemeenteraadsleden van Labour zijn tegenstanders van Corbyn. Zij ondermijnen hem elke dag met hun beleid van besparingen en privatiseringen. De milde interventie van de nationale partijleiding in Haringey werd door meer dan 70 voorzitters van gemeenteraden veroordeeld als “gevaarlijk en alarmerend.” Ze omschreven het als een “aanval op de basisprincipes van de democratie.” Daarmee maken ze het duidelijker dan ooit te voren: Labour bestaat nog steeds uit twee partijen in één.
Momentum haalt regelmatig de media. De groep heeft naar eigen zeggen 35.000 leden en was bijzonder actief op de sociale media tijdens de parlementsverkiezingen. Momentum mobiliseerde activisten toen ook om op straat campagne te voeren in kiesdistricten waar Labour nipt een zetel kon winnen of verliezen. Maar in de cruciale kwestie van ingaan tegen de rechtse Blairisten in Labour faalt de leiding van Momentum. De overgrote meerderheid van de kandidaten bij de lokale verkiezingen in mei zullen tegenstanders van Corbyn zijn.
Jon Lansman van Momentum blijft zich verzetten tegen de verplichte herselectie van parlementsleden door de partijleden in hun kiesdistrict. In een interview met The Independent stelde hij: “We hebben het duidelijk gemaakt dat we geen campagne zullen voeren voor gelijk welke herselectie.” Hij voegde eraan toe dat lokale afdelingen daar anders over kunnen beslissen. Maar door het zo te stellen, ontwapent hij de aanhangers van Corbyn.
De aanhangers van Corbyn slaagden er niet in om rechtse gemeenteraadsleden van de kieslijsten te halen (behalve in Haringey waar linkse Labour-leden de benadering van Momentum verwierpen). De leden van Momentum zullen nu gemobiliseerd worden om steun te zoeken voor de besparingspolitici waar de mensen genoeg van hebben.
Labour moet dringend gedemocratiseerd worden. Met een meerderheid in het NEC voor Corbyn is de zaak niet afgehandeld. Uitgesloten socialisten moeten terug in de partij aanvaard worden, niet enkel die paar linkse activisten die nu terug opgenomen worden. In november 2016 was er een brief van 75 uitgesloten socialisten – waaronder voormalig parlementslid Dave Nellist en voormalige gemeenteraadsleden uit Liverpool zoals Tony Mulhearn – met de vraag om terug lid te mogen worden. Deze brief werd ondersteund door honderden syndicalisten en activisten. De vraag werd echter verworpen door algemeen secretaris Iain McNicol.
De Socialist Party schreef naar McNicol met het voorstel om socialistische organisaties zoals de SP te laten affiliëren bij Labour, net zoals dit vandaag het geval is met de Co-op Party. Ook dit voorstel werd verworpen.
Wij denken dat de vakbondsrechten moeten hersteld worden en dat er nood is aan een democratische federale structuur. Op die basis kan Labour een massale antibesparingspartij worden die al wie zich verenigt tegen de conservatieven, de besparingen en de superrijken bijeenbrengt.
Langs Blairisten heen naar leden stappen
Zoals Corbyn dit deed met het verkiezingsmanifest, moet hij ook nu langs de Blairisten heen naar de leden stappen met een voorstel van nieuwe democratische structuur. De herselectie van parlementsleden kan niet op zich laten wachten. Met de Tories die zo verdeeld zijn en openlijk discussiëren over het vervangen van Theresa May, moeten de aanhangers van Corbyn voorbereid zijn op parlementsverkiezingen.
De miljoenen mensen die voor het manifest van Corbyn stemden, deden dit omdat ze iets fundamenteel anders willen zien. Er wordt veel hoop gevestigd in de beweging rond Corbyn. Tegelijk zullen er harde aanvallen van de kapitalisten komen bij elke maatregel die hun winstmogelijkheden aan banden probeert te leggen. Corbyn mag zich niet laten gijzelen door vertegenwoordigers van de kapitalisten in zijn eigen partij.
De Socialist Party zal er alles aan doen om mee te bouwen aan een massabeweging ter ondersteuning van het beleid waar Corbyn voor staat. We zullen dit verbinden met de noodzaak om de grote banken en bedrijven onder democratisch publiek bezit te brengen, voor een socialistische samenleving.
