Dankzij de succesvolle staking is het overleg over de aow en pensioenen weer opgestart. Rutte buigt omdat er een zwaar signaal is afgegeven door heel veel collega’s in het openbaar vervoer. Belofte maakt schuld. Wij bij de spoorwegen werken in zo’n beroep waar je eerder van dood gaat. We werken vroeg, laat, nacht en variaties in aanvangstijden; een dubbele onregelmatigheid. En dat was te merken in de stakingsbereidheid en de reacties onder wat overtuigder collega’s. Nu de tijd rijp is, moeten we doorduwen. We zijn al te lang belazerd. En dat is zo aantoonbaar. Iedereen weet het.
Door Peter den Haan, Ledenparlement FNV Vervoer (op persoonlijke titel)
Om het gevraagde en vereiste resultaat binnen te halen – niet alleen geen verslechteringen in het stelsel, maar de beloofde structurele verbeteringen (weet je nog: die Rutte met zijn AOW op 65 voor zware beroepen en Dijsselbloem er achter aan …) – zal meer voor nodig zijn dan de acties van 28 en 29 mei. Die acties waren een succes: op een aantal plaatsen in het land waren er opkomsten tot 10.000. Dit is meer dan we in het verleden op een landelijke actie bij elkaar wisten te sprokkelen. Die bereidheid heeft meegespeeld in de officiële uitnodiging voor een gesprek. En er gaat natuurlijk een aanbod komen dat in principe ontoereikend is en als dusdanig zal worden voorgelegd in het Ledenparlement van de FNV op aanstaande dinsdagavond.
Deze methode wordt vaak toegepast om te verkennen welke onderhandelingsruimte er bestaat of te creëren is bij een tegenpartij, in dit geval de sectoren binnen het ledenparlement en afhankelijk van hun sympathieën en antipathieën. En de kunst is die informatie dan weer uit de onderhandelingsdelegatie van die tegenpartij te peuren. Oud CDA senator Wim Deetman omschreef dat proces ooit beeldend met de uitdrukking: “dan vochten ze als leeuwen om het onderste uit de kan te halen.”
De hamvraag is natuurlijk wie is bereid welke verslechteringen te accepteren en wie gaat de kolen uit het vuur halen. Kijken we naar onze tegenpartij – op dit moment vooral, maar ook met name en eens te meer, al jaren: het Kabinet Rutte – dan moeten we vaststellen dat ze er nog met een sneltreinvaart een ontslagwet doorheen hebben geduwd om repressief toe te slaan. Van voorheen milde reactie, zoals ik dat wel eens eerder heb genoemd. Ook met de ontwikkelingen in Frankrijk in hun achterhoofd. Op straat knuppelen ze gele hesjes na een maandje of vijf gewoon neer en weg. Bij een OV-staking werd de BV Nederland tot 30% gehinderd. Dat is andere koek. Om de wereld te veranderen moet je die krachten bundelen. Met een socialistisch programma. Dat is politieke kant van de zaak. De vakbondskant zijn de kaders die het Ledenparlement heeft vastgesteld en de daarbij gemaakte procesafspraken opdat de leden democratisch worden geraadpleegd.
Komt er een ‘onderhandelingsresultaat’ voor 1 juli, de zogenaamde heilige datum voor een pensioenakkoord, omdat dan de nieuwe uitkeringsbedragen worden vastgesteld? En de gepensioneerden er door het regeringsbeleid weer op achteruit gaan. Door praktijken in wetten en regelgeving te vangen waarmee het legale diefstal is geworden, vanuit het oogpunt van het publieke belang. Een gewaarschuwd mens telt voor 2. Het antwoord daarop is een waarschijnlijk ja. Vóór de LP-tweedaagse op 14 en 15 juni? Ik durf het niet te zeggen. Dit wel: in een offensief tegen de race naar de bodem liggen er voor de grondsoldaten nog vele mijnen, kuilen, vallen en strikken. En welke overwinningen er worden behaald en welke verliezen er worden geleden, zien we dan wel aan het eind van de strijd; de tijd om juichend met een dikgevulde portemonnee met vakantie te gaan lijkt nog ver weg…
