Toen de Russische inval in Oekraïne heel wat landen beroofde van de invoer van levensbelangrijk graan, beloofde de Indische regering “de wereld te voeden.” De op één na grootste graanschuur ter wereld gaat echter ook dicht. Als gevolg van een extreme hittegolf met pieken van 50 graden Celsius is een groot deel van de oogst aangetast. In mei kondigde de Indische regering aan dat het de uitvoer van graan stopt. Klimaatverandering leidt niet alleen tot meer hittegolven, maar ook tot veel ernstiger gevallen. En het leidt tot honger.
door Arno (Luik)
De keuze gaat niet tussen koopkracht of klimaat
Dit bevestigt nogmaals dat ecologische problemen geen abstractie, ver-van-mijn-bed-fenomeen of morele kwesties zijn. Het is een actieve factor in de vernietiging van productiecapaciteit en in de verslechtering van onze levensomstandigheden. Niet dat dit voor iedereen geldt, natuurlijk.
Terwijl de werkende klasse een zware prijs betaalt voor de opwarming van de aarde, zowel in de geavanceerde kapitalistische landen (overstromingen, inflatie) als in de neokoloniale wereld (vernietiging van oogsten, hongersnood, enz.), is er een kleine groep superrijken die recordwinsten maken met deze vernietiging. De grote oliemaatschappijen zoals Exxon, BP, Shell en Chevron hebben sinds de jaren negentig alleen al bijna 2000 miljard winst gemaakt!
Ze wisten het, maar deden niets
Het was in dat decennium dat de gevaren van de opwarming van de aarde en de menselijke oorsprong ervan duidelijk begonnen te worden voor de wetenschappelijke gemeenschap. Dat was geen sinecure. Zo werden verschillende denktanks, zoals het Marshall Instituut, door dezelfde bedrijven betaald om studies uit te voeren waarin de menselijke oorzaken van de opwarming van de aarde werden ontkend. (1)
Het doel van dit soort pseudo-wetenschappelijke instituten was eenvoudig: twijfel zaaien om de winsten veilig te stellen, net zoals de tabaksfabrikanten ooit deden door artsen te betalen om het verband tussen kanker en tabaksgebruik te ontkennen. Toen dat niet meer kon, veranderden de oliemultinationals het geweer van schouder. Sinds de jaren negentig gaven Exxon, BP, Chevron, Shell en Total gemiddeld 200 miljoen dollar per jaar uit aan gelobby om zichzelf als ‘ecologisch verantwoord’ in de markt te zetten. (2)
Oliemaatschappijen en regeringen weten al lang dat de CO2-uitstoot door de verbranding van fossiele brandstoffen een temperatuurstijging veroorzaakt. In een verslag dat in 1965 aan de Amerikaanse president werd voorgelegd, werd hiervan reeds melding gemaakt (3).
Al deze kennis heeft de grote bedrijven er niet van weerhouden het overgrote deel van de broeikasgasemissies te blijven veroorzaken. Amper 20 bedrijven die zich bezighouden met de winning van kolen, gas en olie zijn sinds 1965 verantwoordelijk voor 35% van de uitstoot van broeikasgassen, waarbij de vier grootste oliemaatschappijen alleen al 10% voor hun rekening namen.
Stockholmsyndroom
Op 2 en 3 juni is er een internationale VN-bijeenkomst onder de ronkende titel “Stockholm+50: Een gezonde planeet voor ieders welvaart – onze verantwoordelijkheid, onze kans.” Het doel is om 50 jaar ‘klimaatactie’ te “vieren”, met name sinds de VN-conferentie over het menselijk leefmilieu van 1972. Dit is een grote grap. De kapitalisten en hun politici hebben nooit actie ondernomen voor het klimaat en zullen dat ook nooit op voldoende wijze doen. Dat zou immers betekenen dat ze hun zucht naar ongebreidelde winsten opzij moeten zetten. De conferentie dient enkel om onze sympathie op te wekken voor diegenen die ons milieu en onze toekomst gijzelen.
Alleen de jongeren en de georganiseerde arbeidersbeweging kunnen de noodzakelijke veranderingen opleggen. Net als tijdens COP26 afgelopen november in Glasgow, zullen we met LSP-leden en andere militanten van International Socialist Alternative, aanwezig zijn op de protestacties in Stockholm. Daar zullen we ons socialistisch noodprogramma verdedigen.
- L’Histoire Continue : 1995, comment le doute a été semé sur un rapport du GIEC, rtbf.be, 20 mai 2022.
- Revealed: the 20 firms behind a third of all carbon emissions, theguardian.com, 9 octobre 2019.
- Restoring the quality of our environment report of the environmental pollution panel president’s science advisory committee, The White House, novembre 1965.
Socialistisch noodprogramma
- Nationaliseer de energiesector!
Je kan niet controleren wat je niet bezit: als we de energieprijs willen verlagen en een ecologische overgang verzekeren, moeten we de sector nationaliseren onder de democratische controle van de werkenden en de consumenten!
- Investeer massaal in kwaliteitsvol openbaar wonen!
We hebben een groot tekort aan sociale woningen. Er moet massaal worden geïnvesteerd in de bouw ervan en in de renovatie van gebouwen die aan vastgoedspeculanten zijn overgelaten. Dat is nodig om de huurprijzen te drukken. Het moet worden vergezeld van een openbaar plan voor de isolatie en renovatie van gebouwen, wijk per wijk, om een einde te maken aan de energieverspilling!
- Stop de vernietiging van het milieu!
Er is strijd nodig tegen de pijplijnprojecten en de roofbouw van de agro-industrie, die elke dag hectaren bos vernietigen die de uitgestoten CO2 kunnen absorberen. We roepen op tot strijd aan de zijde van de inheemse bevolkingen. We pleiten voor de omscholing van de arbeiders van de vervuilende sectoren met behoud van werkzekerheid, goede lonen en degelijke arbeidsvoorwaarden.
- Stop imperialistische oorlogen!
Elk jaar stoten legers over de hele wereld duizelingwekkende hoeveelheden CO2 uit om slachtpartijen aan te richten. Honderden miljarden die geïnvesteerd zouden kunnen worden in de ecologische transitie worden verslonden in deze oorlogen, die alleen maar de kapitalistische klasse van de imperialistische landen verrijken!
- Tegen de chaos van de markt, socialistische planning!
Het kapitalistische systeem functioneert op twee grondslagen: concurrentie en het streven naar winst. Geïsoleerd in hun eigen hoekje zijn kapitalisten niet in staat de hele economie te overzien. Bovendien hebben ze enkel oog voor hun dividenden. Ze zijn niet in staat om de productie te richten op de maatschappelijke behoeften (en dus ook aan de grenzen van onze planeet, waarboven niet meer in behoeften kan worden voorzien). Laten we tegen deze marktchaos strijden voor een democratisch geplande economie die in de behoeften voorziet, een socialistische economie!
- Het kapitalisme vernietigt onze banen, de planeet en onze levensstandaard!
Het huidige systeem is gebaseerd op de uitbuiting van mens en natuur, en vernietigt beide. Het heeft geen zin om klimaat en werkgelegenheid tegen elkaar uit te spelen: de klimaatverandering treft vooral de arbeidersklasse en de ecologische transitie zou meer groene banen scheppen dan ze in de vervuilende sectoren zou vernietigen!
- Tegenover de nationalistische rivaliteit van de kapitalisten, stellen wij de internationale solidariteit van de werkende klasse!
Klimaatverandering is een wereldwijd probleem. Geen enkel land, zelfs niet het land met de grootste uitstoot, zal in staat zijn concrete maatregelen te nemen tegen de opwarming van de aarde als het alleen handelt. We moeten terugkeren naar de internationalistische traditie van de arbeidersbeweging. Daarom maakt LSP deel uit van een internationale organisatie, International Socialist Alternative, die in meer dan 30 landen op alle continenten aanwezig is.
- Om de wereld te veranderen, moet je strijden voor internationaal socialisme!
We kunnen niet vertrouwen op kapitalistische politici om de opwarming van de aarde te bestrijden. Hun systeem duwt de leefbaarheid van de planeet regelrecht naar de afgrond. Alleen de jongeren en de georganiseerde arbeidersbeweging kunnen antwoorden bieden. De klimaatbeweging heeft haar sterke kanten laten zien, maar ook haar beperkingen. Ze moet zich beter organiseren, met democratisch gekozen comités, die in staat zijn een programma uit te werken en te verdedigen en ecologische eisen te koppelen aan die van de arbeidersbeweging. Het zijn immers de werkenden die de macht hebben om de economie te blokkeren door middel van stakingen. Zij vormen de enige sociale kracht die in staat is de controle over de economie terug te nemen en de wereld op een andere manier te laten draaien, in een democratisch geplande economie. Dat is hoe we de destructieve en uitgeputte kapitalistische maatschappij kunnen omvormen tot een andere maatschappij, die in staat is te voldoen aan sociale en ecologische behoeften: een socialistische maatschappij.
