In ons artikel over de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen schreven we dat de SP zich een veel sterker platform had verworven om het bezuinigingsbeleid van VVD en PvdA te keren. En dat de SP daarop kon voortbouwen als zij zou kiezen voor acties en een socialistisch beleid. Dat “als” is een te groot “als” gebleken…In steden als Utrecht en Amsterdam zijn er nu gemeentebesturen met D66, de sterker geworden neoliberale backup van de VVD. De SP doet in deze steden ook mee. De gemeentebesturen zijn des te belangrijker omdat het VVD-PvdA kabinet de bezuinigingen op de zorg uitvoert door ze bij de gemeentes neer te leggen. Gemeentes zijn verantwoordelijk voor de bezuinigingen op de zorg. Dat zou de SP extra voorzichtig moeten maken om tot gemeentebesturen toe te treden. Het zou de SP reden moeten geven voor het vragen van harde garanties dat de gemeentes zich tegen de bezuinigingen van de regering zullen verzetten.
Artikel door Pieter Brans, Amsterdam
Wat de deelname van de SP aan het stadbestuur van Amsterdam teleurstellender maakt, is dat de erfpacht wordt afgeschaft, een belangrijke politieke eis van VVD en D66. De erfpacht is een systeem, ingevoerd door de sociaaldemocraten in 1896, waarbij alle grond in eigendom blijft van de gemeente. De bezitter van het huis dat erop staat, betaalt pacht aan de gemeente. Met dit systeem werd grondspeculatie bestreden en vloeide een deel van de waardestijging van de huizen terug naar de gemeenschap. Door en door sociaal en juist in de huidige tijd van grote waarde, mits verstandig gebruikt: helaas afgeschaft met goedvinden van de SP.
Door het bestuursakkoord blijven er wel minimaal 187.000 sociale huurwoningen in Amsterdam, evenveel als het aantal huishoudens met een inkomen onder de 34.000 Euro, maar dit betekent wel dat het aantal sociale huurwoningen daalt met 43.000. Dat betekent simpelweg dat door de verkoop van sociale huurwoningen er meer koopwoningen beschikbaar komen voor de midden- en hogere inkomens, de achterban van D66 en de VVD. Amsterdam is al in hoge mate ‘veryupt’ en nu moet hun overwicht blijkbaar nog eens worden versterkt…
De SP heeft voor elkaar gekregen dat er een fonds komt van 62 miljoen voor zorg en werk om de bezuinigingen vanuit de Rijksoverheid te verzachten. Ook gaat er 10 miljoen naar hulp in de huishouding en iedereen behoudt hulp in de huishouding tot 2016. Er gaat meer geld naar armoedebestrijding, namelijk 30 miljoen.
Het is duidelijk: als je het afschaffen van de erfpacht en het verlies van 43.000 sociale huurwoningen optelt bij het feit dat de bezuinigingen van het kabinet alleen verzacht zijn, moet de conclusie zijn dat de SP in dit geval wordt gebruikt door de bezuinigingspartijen VVD en D66.
In een commentaar in “De Volkskrant” van 17 juni 2014 staat dat de SP nu een offensief van onderaf heeft ingezet, nadat de partij bij de landelijke verkiezingen in september 2012 (met behulp van de media) in de touwen was gewerkt door de PvdA. Het offensief is alleen helaas niet gericht tegen de bezuinigingen, maar op het in de regering krijgen van de SP, met wie dan ook. “Met wie kan ik regeren? Met bijna iedereen!” zeil partijleider Roemer al twee jaar terug…Laat het duidelijk zijn: op een offensief om de SP met wie dan ook in de regering te krijgen, zit niemand te wachten.
Mensen zitten er ook niet op te wachten dat de SP in stadsbesturen komen. Het feit dat de SP de komende jaren bestuurders levert voor gemeenten met in totaal 4 miljoen inwoners, zegt ze niets. Het actieve optreden van de SP tegen de bezuinigingen en vóór de werkende en werkloze bevolking, dat geeft de komende periode de doorslag. Voor alle duidelijkheid: Socialistisch Alternatief is niet tegen elke vorm van coalitie, alles hangt af van wat je ermee bereikt. Ook zijn wij niet tegen het nemen van posities in gemeentebesturen: socialistische gemeentebestuurders verzetten zich in de jaren tachtig samen met anderen met succes tegen de landelijke bezuinigingen. In Seattle kreeg een socialistisch gemeenteraadslid het met een brede campagne voor elkaar dat in die stad een minimumloon gaat gelden van $15 per uur.
In Nederland staat de economie er beroerd voor. De cijfers lijken beter, maar alleen de export trekt wat aan. De binnenlandse bestedingen staan onder enorme druk van de groeiende en blijvende werkloosheid, een grote binnenlandse schuldenlast, de lage lonen en de armoede in het algemeen. Het goede nieuws is dat de werkloosheid volgend jaar begint te dalen, maar het slechte nieuws is dat ie met maar 10.000 per jaar naar beneden gaat vanaf het huidige niveau van zo’n 800.000 werklozen. Ja, dat betekent nog altijd 700.000 werklozen in 2014, zoals ook de ABN-Amro voorspelde. De crisis blijft.
Het vakbondsverzet is nog niet massaal, maar er zijn succesvolle acties geweest van lager betaalden, zoals in de schoonmaak. Treinen en gebouwen waren weken vies, maar er kwam een loonsverhoging en doorbetaling van de eerste twee ziektedagen! Op dit moment is een waarschuwingsstaking van gemeenteambtenaren (vooral bij de vuilnisophaal) gestart, die al jaren geen loonsverhoging meer kregen. Ook bij Tata staal, Xerox in Venray en bij Post.nl boekten de georganiseerde werknemers successen.
Arbeiders zitten wel te wachten op een partij die dingen voor ze voor elkaar krijgt en die ze steunt in hun strijd. Het zou een tragische vergissing zijn als de SP-leiding, nu het verzet tegen de crisis in Nederland bij de vakbond door de campagne voor meer koopkracht en banen op gang begint te komen, zich nu voor de bezuinigingszegekar van de burgerlijke partijen laat spannen met als beloning het vooruitzicht van regeringsdeelname. Zonder meer is duidelijk dat ook in Nederland het groeiende verzet tegen lage lonen, armoede en bezuinigingen een brede arbeiderspartij nodig heeft. Helaas beweegt de SP zich op dit moment niet in die richting.
