Op 13 december begon een landelijke staking bij PostNL. De bedoeling was dat de staking drie dagen zou duren, maar PostNL stapte naar de rechter op de eerste stakingsdag, die de staking verbood. Volgens Socialistisch Alternatief een duidelijk voorbeeld van klassenjustitie: zodra een staking effectief dreigt te worden, wordt de rechterlijke macht ingeschakeld om de acties te verbieden. Maar de FNV wil doorgaan met acties, in januari zijn er ledenvergaderingen om dat te bespreken. Socialistisch Alternatief sprak met een postbezorger en FNV-lid over de misstanden bij PostNL en de acties.
Waarom wordt er actie gevoerd bij PostNL ?
Er wordt actie gevoerd omdat PostNL niet reageert op de eisen van FNV en van de door werknemers aangegeven verbeteringen op de werkvloer. De belangrijkste misstanden zijn de werksfeer, geen vaste contracten , alleen maar flex werk en tijdelijke contracten. Ook de werkdruk is groot. Dit heb ik persoonlijk ervaren in mijn tijd als voorbereider bij PostNL. Je wordt afgezeikt door teamleiders, ook al werk je je helemaal verrot.
Ik werk nu 20 jaar bij PostNL en er wordt continue gereorganiseerd, ze laten ons steeds nieuwe dingen doen. Eerst werden de smartphones ingevoerd, waarmee we tijd moesten klokken en pakketten moesten scannen. Toen kwamen de Chinese pakketjes die we ook moesten scannen, die zijn heel klein, daar word je gek van. Later kregen we ook pakketten maat schoenendoos. Pas geleden is de combibundel ingevoerd, bezorgers moeten onderweg post sorteren. In de binnendienst worden werppakketten steeds strakker gezet. We krijgen steeds meer verantwoordelijkheid, maar verdienen geen cent meer. Ik krijg net iets meer dan 10 euro per uur, net boven het minimumloon, terwijl onze directrice 8 ton per jaar verdient. Er is ook een groot personeelstekort, je kan amper vrij krijgen. Ze beulen de arbeiders af, respectloos.
Er is ook sprake van intimidatie. Het management heeft er een handje van om vrouwen en minderheden aan te pakken. Het is ook voorgekomen dat aankondigingen van de FNV gewoon van de muur gescheurd werden.
De FNV eist een einde aan de hoge werkdruk, het in vaste dienst nemen van uitzendkrachten die al heel lang voor PostNL gewerkt hebben, gelijk loon voor gelijk werk en een volledige pensioenopbouw voor iedere werknemer; dat pakketbezorgers en -chauffeurs hetzelfde betaald krijgen als de CAO Beroepsgoederenvervoer, dat postbezorgers onder de grote PostNL CAO komen te vallen, volledige compensatie axtra reiskosten woon-werkverkeer, geen verdere reorganisaties en een loonsverhoging van 5% met een minimum van 100 euro per maand. Wat vind je van deze eisen?
Ik vind het hele normale en redelijke eisen. PostNL is een bedrijf dat de werknemers uitbuit met een laag loon, terwijl het de aandeelhouders al weer een verhoogd dividend heeft beloofd. Ja. de FNV heeft daarom terechte punten tot verbetering op tafel gelegd.
Socialistisch Alternatief is van mening dat het een slechte zaak is dat de Post geprivatiseerd is, en dat dit weer teruggedraaid zou moeten worden, zodat goede dienstverlening en arbeidsvoorwaarden centraal komen te staan in plaats van zoveel mogelijk winst voor de aandeelhouders. Ben je het daar mee eens?
Ik denk dat de Post inderdaad weer in overheidshanden moet komen. Maar dat alleen is niet genoeg. Ik heb van collega’s gehoord, dat toen de Post nog een staatsbedrijf was, het werk ook heel zwaar was, de wijken waren zelfs nog groter dan nu. We moeten naar een situatie toe waarbij de arbeiders het heft in handen krijgen bij de Post. Dan zou het werk heel anders georganiseerd worden. Dat zou een grote verbetering zijn. Oftewel arbeiderszelfbestuur. Hiervoor moet hard gevochten worden.
Hoe schat je de actiebereidheid op dit moment in?
Ik denk dat de actiebereidheid hoger is bij de sorteercentra dan bij de bezorgers. Het is ook wel lastig voor postbezorgers om te staken; als de staking niet breed gedragen wordt, betekent het gewoon dat je de volgende dag veel extra werk hebt. Kijk, als nou ook de Bvpp en het CNV mee zouden doen dan is het draagvlak en de bereidheid veel groter tot acties bij de werknemers. Het feit is wel dat er meer eenheid en strijd onder de arbeiders gecreëerd moeten worden. Solidariteit met elkaar. Als we echt collectief zouden staken, binnendienst en buitendienst, de pakketsectie en zelfs het kantoor, die ook te maken hebben met reorganisaties, dan zouden we sterk staan.
