Foto: FNV.nl
Waar voorzitter van de FNV Han Busker zich eerst nog beriep op de rust en draagvlak die met het Pensioen en AOW-akkoord is gecreëerd, blijft de grote olifant Rekenrente in deze kwestie maar niet vermeden te kunnen worden. De bezweringen van 1e onderhandelaar Tuur Elzinga dat er geen verslechteringen zullen worden geaccepteerd, beginnen hol te klinken. Omdat bij een groot aantal fondsen volgend jaar kortingen dreigen. Knot en Koolmees blijven aan hun wurgmodel vasthouden, omdat ze zo dankzij de wetgeving rond het Nieuwe Financiële Toetsings Kader hun bijna-nul-rentedragende staatsobligaties in de pensioenfondsen kunnen (blijven) dumpen en zo miljarden kunnen vrijspelen om hun broodheren en vrouwen te spekken. Hetgeen met een duur woord Quantitave Easing wordt genoemd.
door Peter den Haan, lid Ledenparlement FNV, sector Vervoer. (Op persoonlijke titel)
Ondanks al propaganda van staatsomroepen, de Regering en huurlingen zoals het instituut Netspar, is er groot protest ontstaan op deze aanval op het pensioenstelsel vanuit Pensioenbesturen en vertegenwoordigers, gepensioneerden zelf maar inmiddels ook vanuit de beroepsgroep Actuarissen en Financiële economen. Vanuit diverse belangenorganisaties is inmiddels een rechtszaak in voorbereiding om deze wellicht onrechtmatige diefstal een halt toe te roepen. Het gaat tenslotte niet alleen over de opbouw van het toekomstig pensioen, maar ook over indexatie van de huidige pensioenen. En over een transitie bedrag van rond de 60 miljard in de overgang van het huidige naar een nieuw systeem, wat een verslechtering voor jongeren betekend…
Ondanks het grote ledenverlies geeft de FNV-leiding weinig tekenen van zelfreflectie. Het ruim 2 jaar geleden ingezette Offensief om de race naar de bodem te stoppen is omgezet in een ouderwets polderakkoord. “We doen wat we deden en krijgen wat we kregen” is het vanzelfsprekende gevolg; ledenverlies en achteruitgang. De botsing tussen de omstandigheden die een strijdbare vakbond vereisen en een leiding die openlijk het burgerlijk systeem verdedigt tegen de belangen van de leden in, zullen linksom of rechtsom een uitweg vinden. Een nieuwe organisatie om de invloed van leden en kaderleden nog verder terug te dringen is een heilloze weg naar verval en uiteindelijk tot splitsing. Als er 1 les is te trekken uit 125 jaar vakbeweging, is het wel dat het leunen op de inactieve lagen voor onze belangenorganisatie de nekslag betekent. We hebben een strijdbare vakbond nodig, die vecht voor indexeren in plaats van korten, de AOW terug naar 65 en 1500 euro netto per maand en aanpassing van de nieuwe Financiële Toetsings Kaders en de rekenrente. En dat vereist een ander soort kabinet.
