Afgelopen zaterdag kwamen in Utrecht zowat 2.000 kaderleden van de FNV bijeen om de aftrap te geven van het offensief dat de bond wil voeren. Vanuit de zaal weerklonk een roep om actie. Er kwam een voorzichtige poging om meer offensieve eisen te ontwikkelen (zoals de 32-urenweek of nog een drastische loonsverhoging). Verschillende FNV-leden die in actie kwamen, namen het woord. Het ging onder meer om personeel uit de zorg, de post en enkele Deliveroo-riders. Het ontbrak spijtig genoeg aan sprekers uit het onderwijs, terwijl de acties in het primair onderwijs (PO) massaal opgevolgd worden. De discussie over eisen biedt de mogelijkheid om offensieve eisen te populariseren. Om deze af te dwingen, zal een aangepast actieplan nodig zijn. De aangekondigde nationale betoging op 1 mei komt in dat kader vrij laat. Bovendien stelt elke eis die ingaat tegen de logica van het kapitalisme – het gaat immers om meer dan gewoon ‘politieke keuzes’ door een rechtse regering – onvermijdelijk de vraag naar een alternatief. Socialistisch Alternatief wil aan die discussie bijdragen. Hieronder een artikel uit de krant die onze mensen voor de FNV-bijeenkomst verkochten.
De FNV gaat in de aanval! Tegen de race naar de bodem en de gevolgen van de neoliberale politiek. Eindelijk, verzuchtten het grote aantal leden en niet-leden(!) die op een of andere wijze de rekening voor de kapitalistische woeker ophoesten.
Artikel door Peter den Haan, lid Ledenparlement FNV vervoer; subsector Spoor. Dit artikel verscheen in het tweede nummer van ‘Socialistisch Alternatief’
Laten we voorop stellen dat een mobilisatie van onze kracht noodzakelijk is. Vooral sinds de wereldwijde crisis van 2007-2008 hebben wij de rekening moeten betalen om het ‘systeem’ te redden. Sociale regelingen zijn afgebouwd; arbeidsvoorwaarden zijn verslechterd en de maatschappelijke consensus over de verzorgingsstaat zijn verdwenen en vervangen door de neoliberale ‘participatiemaatschappij’. Onze positie, enkele sectoren daargelaten, kalft af. Er wordt al 36 jaar achteruit onderhandeld.
Al in een eerder stadium is deze negatieve ontwikkeling onderkend en zijn we als FNV weer gaan mobiliseren rond 1 mei. In eerste instantie onder de slogan: Meer Koopkracht en Echte Banen, maar inmiddels, ondanks de achterstand (5,5%) die werknemers de afgelopen jaren hebben opgelopen, hebben we de leus Meer Koopkracht in onze propaganda laten vallen. Daarnaast is tot grote teleurstelling van onze vergadertijgers het niet gelukt om tot een Sociaal Akkoord te komen en zitten we nu met de nieuwe rechtse regering van Rutte 3. Ik denk niet dat het nodig is om uit te leggen dat de aanval op de positie van alles onder 2 keer modaal wordt voortgezet. De economie trekt aan, de winsten zijn weer op het niveau van voor 2007, de arbeidsvoorwaarden worden afgebroken, flex en werken met een uitkering of onder bijstandsniveau is schering en inslag en het verzet daartegen is verwaarloosbaar. Dat is de stand van zaken op dit moment.
Dus ja, als we de FNV weer op de kaart willen zetten, is een tegenoffensief noodzakelijk. Maar dan is de hamvraag: met welk doel, welke strategie en tactiek gaan we dit Offensief voeren? Is het doel het petitioneren van het nieuwe kabinet en het verstevigen van onze onderhandelingspositie in de SER? Folderen om te polderen?
Folderen om te polderen is in de huidige maatschappelijke verhoudingen zinloos. De werkgevers voelden zich op basis van de verkiezingsuitslag sterk. Zij liggen niet erg wakker van het feit dat er geen sociaal akkoord ligt, want in hun beleving hebben ze de wind mee. En bovendien, Rutte 1 en 2 en inmiddels 3 hebben bewezen dat ze van verkiezingsbeloften, referenda, petities of ‘zwaarwegende’ adviezen lak hebben. Een andere insteek is dus noodzakelijk.
Het arbeidsvoorwaardenpakket is vastgesteld. 3,5% voor 2018 is haalbaar, net als de 32-urige werkweek met behoud van loon en herbezetting in 4 jaar. Sectoraal kunnen op dat gebied de linies wel gesloten worden. Maar 90% van alle ellende komt uit de koker van de huurlingen van het kapitaal; de regering Rutte 3. Hoe gaan we ons effectief tegen die aanvallen verdedigen?
Met een concreet actieplan op basis van concrete eisen! Dat is de manier om in bedrijven en sectoren en op straat de mensen te bezielen om met vertrouwen voor hun recht te vechten.
Voor een minimumloon van 12 euro 50. Ook voor Wajongers! Voor Mc-workers, schoonmakers, werkstudenten, kortom; eenieder. De 15 Dollar-campagne in de VS werkt. Dat kan bij ons in Nederland en net zo goed in Europa ook. En moet!
AOW; tenminste 65 weer 65. Of 40 dienstjaren. Het is oud genoeg. We zijn mensen en slijten. De meeste werknemers halen slechts moeizaam geheel gezond hun pensioen.
Weg met de Marktwerking! Voor een renationalisatie van de NUTS-voorzieningen onder democratische controle en beheer! In de Zorg, Gemeentelijke Dienstverlening, de Volkshuisvesting, het Onderwijs, Openbaar Vervoer, de Post is de inefficiëntie enorm toegenomen. De winsten zijn in private zakken van aandeelhouders en te dik betaalde directeuren verdwenen, maar de kosten gestegen. Daar moet een einde aan komen. Dat begint al op 21 maart met de Gemeenteraadsverkiezingen en de Provinciale Staten. Die gaan over de plaatselijke en regionale uitgaven en budgetten. Gaan we voor nog meer neoliberale huurlingen of voor het menselijke, het socialistische alternatief?
Met zulke eisen kunnen we mensen mobiliseren. In bedrijven en op straat moet worden gewerkt naar sectorale, regionaal en daarna landelijke mobilisatie en actie. Een concreet actieplan uitmondend in een 24-uuractie. Dat kan al op 1 mei, maar ook op Prinsjesdag. Want dit zittende kabinet gaat niet bewegen als ze zich niet in haar bestaan bedreigd voelt. Hervormingen zijn een bijproduct van de klassenstrijd. En tegelijkertijd is er alle aanleiding om op Europees niveau de verbinding aan te gaan. Het is hoog tijd dat er een einde komt aan het bezuinigingsbeleid!
