Een zucht van verlichting ging er bij veel werknemers op toen de FNV haar looneis voor 2019 presenteerde; 100 euro erbij voor de laagstbetaalden inclusief de uitkeringsgerechtigden; 5% als centrale looneis en voor de Zorgsector zelfs 7%. Een terechte eis om de dalende koopkracht en het netto besteedbare inkomen van de gewone bevolking enigszins op te vijzelen. Want er zijn aanzienlijke gaten in onze koopkracht geslagen!
Door Peter den Haan Ledenparlement FNV Vervoer (op persoonlijke titel)
Het werd in 2017 al bekend en erkend door Rabobank, Centraal Bureau voor Statistiek en het IMF dat we er sinds de crisis in 2008 ruim 5,5% op achteruit zijn gegaan. Zelfs het VNONCW en het MKB in een gezamenlijk rapport over de Arbeids Inkomens Quote geven toe dat het netto besteedbare inkomen en de AIQ inmiddels weer op het niveau van de jaren 70 liggen. Deze verschuiving kwam ten goede aan de winstgevendheid en dus dividend voor de aandeelhouders. Uiteraard roepen ze tijdens CAO-onderhandelingen het tegenovergestelde. En iedereen die Mark Rutte geloofde dat hij of zij erop vooruit zou gaan, is inmiddels wel genezen. Hij blijkt geen slechte clown op een koude kermis, maar gehoorzame lakei van de Multinationals en de B.V Nederland te zijn.
Een waarschuwing is wel op zijn plaats. 5% eisen is nog niet binnenhalen. In de afgelopen periode is bij een looneis van 3,5% gemiddeld maar 2,2% ook binnengehaald. En daarnaast komen de korter werken-regelingen grotendeels uit eigen zak. Vooral in de Zorg, maar ook in de andere bedrijven en sectoren waar CAO-onderhandelingen gaan worden gevoerd is het belangrijk om de verbinding en verbreding te zoeken en te vinden! Gezamenlijk in actie verhoogt de druk en dus de kans op succes.
Maar het allerbelangrijkst is nog wel de betrokkenheid van enerzijds het thuisfront en de belanghebbenden ter ondersteuning, vooral als het een gevecht van de lange adem dreigt te worden en anderzijds maximale betrokkenheid van de kadergroep en kaderleden bij de CAO-onderhandelingen.
De ervaringen bij het Streekvervoer, waar middenin het gevecht in het geheim een onderhandelingsakkoord werd getekend (!) door een bestuurder en een ingehuurde medesamenzweerder, zonder daar de CAO delegatie en kadergroep van op de hoogte te stellen, is een ernstig teken aan de wand over hoe geleide loonpolitiek wordt gevoerd.
